ชีวิตต้องเบิกบานด้วยตัวของเราเอง
นี่เป็นเรื่องที่สำคัญและสูงส่งมาก
ถือว่า...สมหวังในชีวิต
เพราะเราไม่ต้องไปพึ่งพาสิ่งใดๆ ภายนอก
ต้องเป็นสุขได้ด้วยตัวของเราเอง
แม้อยู่เพียงลำพังที่ไหนก็แล้วแต่
พอหลับตาปุ๊บ...ก็หาความสุขได้
หลับตา ลืมตา นั่ง นอน ยืน เดิน
หาความสุขจากภายในได้
ความสุขที่ไม่มีขอบเขตจำกัด
หาได้อย่างง่าย ๆ
อย่างนี้ถึงจะเรียกว่า
ชีวิตที่ “สัมบูรณ์”
คุณครูไม่ใหญ่
11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553
วันพฤหัสบดีที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2559
