ครูสอนภาษาท่านหนึ่งกล่าวว่า การเรียนภาษามันต้องง่าย ๆ ตรงไปตรงมา
เพราะภาษาหรือประโยคคำพูด ไม่ได้เริ่มต้นมาจากนักปราชญ์ บัณฑิต หรือบัญญัติสวรรค์
แต่เริ่มต้นจากชาวบ้านธรรมดา คือ มีประธาน มีกิริยา แล้วก็มีกรรม
ท่านก็ยกตัวอย่างว่า เช่น ฉันกินข้าว และหลังจากนั้นก็มีผูกประโยคกันให้ซับซ้อน
ให้ดูเลิศหรูสละสลวยกันขึ้นมา แต่จริง ๆ ก็มีความหมายแค่ฉันกินข้าว
การปฏิบัติธรรมก็เช่นเดียวกัน
จริง ๆ
แล้วมันเรียบง่าย สบาย ๆ
เข้าถึงได้โดยไม่ยาก
ทำใจให้อินโนเซนต์เหมือนเด็ก
ๆ ง่าย ๆ
เดี๋ยวก็เข้าถึงได้
แล้วสิ่งที่เป็นความลับ
เหลือเชื่อ เช่น เรื่องนรก สวรรค์ นิพพาน ก็จะถูกเปิดเผยออกมา สว่าง กระจ่าง
เหมือนเราชักม่านแห่งความมืดในยามรัตติกาล ให้แสงสว่างแห่งดวงอาทิตย์
ได้โคจรทำความสว่างแก่โลก มันก็ง่าย ๆ แค่นั้นเอง
คุณครูไม่ใหญ่
๓๐ พฤษภาคม พ.ศ.
๒๕๔๒
วันอังคารที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2559
