การปฏิบัติธรรม
คือ
กรณียกิจที่แท้จริง
ของการเกิดมาเป็นมนุษย์
เป็นเป้าหมายของชีวิต
เป็นกิจที่ควรทำอย่างยิ่งของมนุษย์ทั้งหลาย เป็นงานขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไป เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง เป็นงานที่ทำให้เราได้รู้จักตัวเรา และแผนผังชีวิตของเรา
การปฏิบัติธรรมควรทำทุกวัน ควบคู่ไปกับการทำมาหากิน หรือปฏิบัติภารกิจต่าง
ๆ ให้ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน การประกอบธุรกิจการงานก็เพื่อต้องการแสวงหาทรัพย์มาเลี้ยงสังขาร และมาสร้างบารมี เราก็ทำไป
แต่เราต้องรู้จักหลักของชีวิต และทำความเข้าใจว่า อะไรเป็นกรณียกิจ อะไรเป็น อกรณียกิจ แล้วให้ความสำคัญกับกรณียกิจให้มากๆ
เพราะสิ่งนี้คือเป้าหมายชีวิตในการเกิดมาเป็นมนุษย์ในแต่ละภพชาติ
มนุษย์ส่วนใหญ่มักจะแสวงหาสิ่งไร้สาระ
นำติดตัวไปในภพเบื้องหน้าไม่ได้
แต่สิ่งที่เป็นสาระ เป็นแก่นสารของชีวิต นำติดตัวไปได้
เรากลับไม่ให้ความสำคัญ
ที่เป็นอย่างนี้เพราะ...บางคนไม่รู้ บางคนถึงรู้ แต่ไม่ทำ
เพราะฉะนั้น เราจะต้องให้ความสำคัญในการทำใจหยุดนิ่งให้เข้าถึงสิ่งที่มีจริงอยู่ภายใน
ตลอดเส้นทางสายกลางที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม เป็นเส้นทางแห่งความสุขตลอดเส้นทาง
ไม่มีเส้นทางไหนที่จะให้ความสุขเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ เท่ากับเส้นทางสายกลางนี้
ความสุขจะบังเกิดขึ้นทุกขั้นตอนของการเข้าถึง
ตั้งแต่สุขน้อย ๆ เพิ่มขึ้นไปเป็นสุขปานกลาง จนกระทั่งถึงสุขอย่างยิ่ง
คุณครูไม่ใหญ่
อาทิตย์ที่ ๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๔
วันเสาร์ที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2559
