ตอนนี้เรากำลังฝึกหยุดนิ่ง อย่าท้อ ถ้ารักวิชชาธรรมกาย ต้องไม่ท้อ
ไม่กลัวอุปสรรค ต้องหมั่นสังเกตว่า ทำอย่างไรถึงจะถูกต้อง ต้องมีความเพียร
ถ้าเรามีฉันทะ รักวิชชาธรรมกาย เหมือนชายหนุ่มรักหญิงสาว
เรารักพระ รักท่าน เดี๋ยวท่านก็รักเรา
คนรักกันมันก็มีขั้นมีตอน ค่อยเป็นค่อยไป ตาต่อตา ตาสบตา
ติดต่อพูดคุยทีละเล็กทีละน้อยกว่าจะร่วมหอลงโรงได้ พระภายในก็เช่นเดียวกัน
ถ้าเราผูกสมัครรักใคร่ หมั่นไปเยี่ยมไปเยียน ไปดู สร้างความคุ้นเคยบ่อย ๆ ใหม่ ๆ
ท่านก็ดูเราว่า เราแน่จริงหรือเปล่า มาผลุบ ๆ โผล่ ๆ เดี๋ยวเห็น เดี๋ยวหาย
เดี๋ยวมา เดี๋ยวไป เอาจริงหรือเปล่า
ถ้ารักท่านจริง เราก็จะคิดถึงท่านตลอด คนรักกัน กินข้าวยังคิดถึงกันเลย
ไปไหนก็คิดถึงตลอด คิดถึงพระก็เหมือนกัน ถ้าเรารักท่าน เราก็คิดไปเรื่อย ๆ
เดี๋ยวเห็นท่านตลอด เดี๋ยวก็จะชัดขึ้น ถ้ารักมากขึ้น เดี๋ยวก็ชัดขึ้น ๆ จนกระทั่งชัดแจ๋ว
เรากับท่านเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เป็นบุคคลคนเดียวกัน เหมือนสามีภรรยาอย่างนั้น
คุณครูไม่ใหญ่
๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙
วันอังคารที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2564
