อย่าสึกกันนะ
ไปเขียนไว้เลย “บวชวันต่อวัน”
เพราะวันพรุ่งนี้
เราจะมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ไม่รู้ แต่วันนี้เรายังเป็นพระอยู่ ตั้งแต่ตื่นจากจำวัตร
เราเป็นพระแท้ พอเราเข้าจำวัตร
นั่งสมาธิเสร็จ เห็นผ้าเหลืองห่มกายเรา
ผืนใดผืนหนึ่งล่ะก็ “เราเป็นพระแท้”
แล้วก็หลับอย่างเป็นสุขในอู่แห่งทะเลบุญ หมดไปแล้วหนึ่งวัน
พรุ่งนี้วันหนึ่ง
อีกวันหนึ่งเป็นของเรา ตื่นจากจำวัตร ตั้งแต่เช้ามา
“วันนี้ ฉันจะเป็นพระแท้” บวชไปวันต่อวัน วันต่อวัน
เผลอประเดี๋ยวเดียว ๓๔
พรรษาเข้าไปแล้ว
อย่าคิดไปไกลว่า โอ้โห
อีกตั้งนาน กว่าจะตาย นั่นเราคิดไปเอง
แต่ความจริง
ไม่แน่ อาจวันนี้หรือพรุ่งนี้ก็ได้
คุณครูไม่ใหญ่
๙ กรกฏาคม พ.ศ.
๒๕๔๖
วันจันทร์ที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2564
