ธรรมกายนี่แหละเป็นหลักของชีวิต
เป็นเนื้อเป็นหนังของพระพุทธศาสนา
เป็นกายตรัสรู้ธรรม
ที่มีอยู่ในตัวของมวลมนุษยชาติ
เมื่อเราเข้าไปถึงแล้วความสุขที่แท้จริงก็จะเกิดขึ้น
ความสงสัยต่างๆ ก็จะหมดสิ้นไป ความคิดเบียดเบียนต่างๆ ก็จะละลายหายสูญ
ความเป็นเครือญาติ การแบ่งปันกันก็จะเกิดขึ้น สันติสุขที่แท้จริงของโลกจะบังเกิด เมื่อทุกคนในโลกได้เข้าถึงพระธรรมกายในตัว
เพราะฉะนั้น ธรรมกาย
จึงเป็นสิ่งที่ดีจริง และมีจริงๆ จะรู้ว่า “มีจริง” หรือ “ดีจริง” ได้ ก็ต่อเมื่อลงมือพิสูจน์
จะเชื่อหรือไม่เชื่อนั้น ไม่สำคัญ สำคัญว่า ต้องลงมือพิสูจน์ ทำให้ถูกวิธี ให้ต่อเนื่อง
อย่าท้อถอย ไม่ช้าก็จะสมหวัง จะหายสงสัยเอง
หลวงพ่อมีความปรารถนาอย่างนี้แหละ
ตั้งแต่เริ่มก่อนเข้าวัดจนกระทั่งบัดนี้ ๓๐ กว่าปี ในใจมีอยู่ ๒ เรื่องเท่านั้น
ไม่ได้มีเรื่องอื่นเลย คือ
>>
ตั้งใจปฏิบัติธรรม จะไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม ที่สุดแห่งธรรม คือ จุดที่ไม่มีกิเลสอาสวะนั่นแหละ
ภายในตัวเป็นที่สุด
>>
และมุ่งอยากจะให้ทุกคนในโลกได้เข้าถึงพระธรรมกาย
มี ๒ อย่างแค่นี้ สิ่งอื่นไม่มีเลย
ใครที่เข้าใจผิดว่า
หลวงพ่อจะเป็นศูนย์กลางของอำนาจก็ดี จะเป็นใหญ่เป็นโต จะตั้งตัวเป็นเจ้าลัทธิก็ดี
หรือจะแบ่งแยกสงฆ์ก็ดี ก็ขอให้เข้าใจใหม่ ไม่ได้มีวัตถุประสงค์อย่างนั้นเลย
อยากจะให้ทุกคนในโลกเข้าถึงพระธรรมกายเท่านั้น และอยากจะพ้นจากบ่าวจากทาสของพญามาร
นี่คือความปรารถนาของหลวงพ่อ
เพราะฉะนั้น
ให้ช่วยบอกกันต่อๆ กันไปนะ ใครที่ยังเข้าใจไม่ถูกต้อง ก็โปรดได้เข้าใจใหม่ว่า หลวงพ่อมีความคิดอยู่แค่นี้
ที่สร้างอะไรใหญ่ๆ โตๆ
ตามความเข้าใจของบางคน แล้วก็สงสัยว่า สร้างกันไปทำไม วัตถุประสงค์ที่สร้างก็เพื่อบริการผู้มีบุญทั้งหลายให้เขามาปฏิบัติธรรมได้สะดวก
อำนวยความสะดวกเขา สร้างใหญ่โตก็เพราะเขามาเยอะก็แค่นั้นเอง เมื่อเขาสะดวกสบาย เขาก็จะได้ปฏิบัติธรรมะเต็มที่
เมื่อใดที่เข้าถึงพระธรรมกายได้
เมื่อนั้น เขาก็มีความสุข
ความสงสัยต่างๆ ก็หมดสิ้นไป
สันติสุขที่แท้จริงก็จะบังเกิดขึ้นแก่โลก
คุณครูไม่ใหญ่
๒๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๒ (บ่าย)
วันพุธที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2567