ใจต้องฝึกฝน และทำให้เจริญให้มากๆ
ฝึกมากแล้วจะทำประโยชน์ให้ตนเองได้เป็นอย่างยิ่ง
จะเปลี่ยนจากปุถุชนให้เป็นอารยชนได้
ยกตัวอย่าง คนเหมือนกัน คนหนึ่งไม่โกรธ ใจดี มีเมตตา
ย่อมเป็นที่อยากเข้าใกล้ของคนทั่วไป
และถ้าใจรักษาคุณธรรมนี้ไว้มากๆ
อาจทำให้น่ากราบไหว้ เป็นที่เคารพบูชา
เพียงไม่โกรธอย่างเดียวยังได้คุณวิเศษถึงเพียงนี้
ถ้าไม่โลภด้วยจะยิ่งดีมากกว่านี้หลายเท่า
สมกับพุทธภาษิตที่ว่า
ความสุขความเจริญทั้งมวลย่อมเกิดขึ้นจากใจก่อนทั้งสิ้น
เมื่อเปลี่ยนแปลงใจให้ดีแล้ว สิ่งดีๆ หลายอย่าง
เช่น สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ
ยศ
สิ่งดีๆ ทั้งหลายย่อมเป็นผลพลอยได้ตามมาด้วย
ฉะนั้น ใจเป็นต้นเหตุของความสุขความเจริญทั้งมวล
ในชีวิตนี้ควรฝึกฝนใจ และให้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต
เพราะนอกจากเป็นแหล่งที่มาของบุญแล้ว
ยังนำมงคลทั้งหลายมาสู่ตนด้วย
(ธรรมะริมทาง)
วันจันทร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2559
