ครูไม่ใหญ่ทำบุญทุกวันเลย
สร้างพระธรรมกายประจำตัวทุกวัน ถวายภัตตาหารเป็นสังฆทานแด่พระภิกษุสามเณรผู้ประพฤติธรรมทุกวัน
สร้างลานธรรมทุกวัน กฐินรายวันอีก แล้วก็บุญอะไรอีกตั้งหลายอย่าง ทำทุกวัน
อย่างสม่ำเสมอ เพราะเราก็อยากรวยรายวัน
แล้วก็อยากรวยทุกวัน รวยมาก็ไม่ใช่อะไรหรอก
ก็จะนำมาสร้างบารมีต่อ
ชาตินี้ไม่ค่อยได้เห็นเงินเห็นทองกับเขา เห็นเฉพาะอยู่ข้างหน้าแวบเดียว แล้วหายไปเลย แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์
สาธารณกุศล ที่จะเป็นทั้งโรงเรียน และโรงพยาบาล
เป็นโรงเรียน..ที่สอนให้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ที่ไม่มีโรงเรียนไหนในโลกเขาสอน
เป็นโรงพยาบาลรักษาไข้ใจที่เกิดจากกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ซึ่งไม่มีโรงพยาบาลไหนเขารักษากัน
ดังนั้น ปัจจัยที่ร่วมบุญกันมาไม่เสียเปล่าหรอกนะลูกนะ รวยก็เพื่อจะเอามาทำอย่างนี้แหละ หรือที่ชวนให้ลูก
ๆ ทั้งหลายมารวย ก็เพื่อการนี้
เพราะฉะนั้น
สิ่งที่เราสร้าง เป็นทั้งโรงเรียน และโรงพยาบาล
ให้ความรู้ทางใจเป็นวิชชาชีวิต และรักษาไข้ใจ ส่วนโรงเรียนโรงพยาบาลทางโลก
ก็เป็นวิชาชีพ กับรักษาไข้กายมีคนเขาทำเยอะแล้ว
ดังนั้น ที่มีคำถามมาว่า วัดพระธรรมกายทำไม
ไม่เอาไปสร้างตรงนั้นตรงนี้
ก็คนอื่นเขาสร้างกันอยู่
แต่ตรงนี้ไม่ค่อยมีใครสร้าง
แล้วก็ไม่มีใครสอน
แล้วก็ไม่ค่อยมีใครจะมารักษาไข้ใจอย่างนี้ แต่วัดวาอารามนี่แหละ
ได้ช่วยกันทำสิ่งนี้ขึ้นมา ตรงนี้คนมองไม่ค่อยจะเห็น บอกว่าไปทำสังคมสงเคราะห์ดีกว่า นี่ก็เป็นสังเคราะห์สังคมเหมือนกัน สงเคราะห์สังคมตามพุทธวิธี
ตามแบบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แบบท่านผู้รู้
แต่นั่นก็สงเคราะห์แบบผู้ความรู้ยังไม่สมบูรณ์ คือ มีความรู้บ้าง เพราะฉะนั้นที่ยังไม่เข้าใจก็พึงเข้าใจเสีย
คุณครูไม่ใหญ่
6 เมษายน พ.ศ. 2548
วันอังคารที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2559