บุญทั้งหมดที่เราทำจะถูกรวมไว้ในศูนย์กลางกาย
ฐานที่ ๗ เป็นดวงบุญที่ใสสว่างไสว เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตทั้งในโลกนี้และในปรโลก
หรือในสัมปรายภพ
ชีวิตในสัมปรายภพ ไม่มีการทำมาหากิน ไม่มีการหว่าน
การไถ การพาณิชย์ เป็นอยู่ได้ด้วยบุญและบาปที่เราได้กระทำตอนเป็นมนุษย์
โดยมีอายุที่ยาวนาน เป็นหมื่น เป็นแสนปี เป็นต้น ถ้าไปอบายก็อายุยืนยาวเป็นหมื่นเป็นแสนปีเหมือนกัน
มีรูปกายใหม่ที่ไม่สวยงาม ทุกข์ทรมานอยู่อย่างนั้น แต่ถ้าหากเราสร้างกุศลกรรม ก็จะส่งผลให้เรามีสุขอยู่ในสุคติโลกสวรรค์
เข้าไปเป็นสหายแห่งเทวดา
เมื่อละโลกไปแล้ว บุญจะเป็นที่พึ่งของเราอย่างแท้จริง
สิ่งอื่นไม่ใช่ บุญที่สั่งสมไว้ดีแล้วจะส่งผลให้เรามีวิมานที่สุกใส สว่างไสว
รัศมีกายเจิดจ้า มีสมบัติอันเป็นทิพย์
ไม่อายเพื่อนชาวสวรรค์ทั้งหลายซึ่งเขาวัดกันด้วยกำลังบุญกำลังบารมี ซึ่งจะปรากฏที่รัศมีกาย
เครื่องประดับที่วิมาน บริวาร สมบัติอันเป็นทิพย์ทั้งหลาย
ถ้ารัศมีกายเราสว่างมาก เวลาเข้าไปในหมู่เทวดา
ในเทวสมาคมเราก็จะอยู่ในแถวหน้า ที่มีรัศมีน้อย ๆ ก็จะอยู่แถวหลัง ๆ ถัดออกไปตามกำลังบุญ
คล้าย ๆ ในโลกมนุษย์อย่างนี้แหละ ผู้ที่สั่งสมบุญมามากในอดีต ทำความดีมากในปัจจุบัน
เขาก็จะมีแบ่งเป็นชนชั้นอย่างนั้นตามกำลังบุญกำลังบารมีที่ได้สั่งสมมา
วันอาทิตย์ที่ ๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
คุณครูไม่ใหญ่
วันอังคารที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2563
