วันสงกรานต์
จะต้องเปลี่ยนเทรนด์ใหม่แล้วแหละ ไม่ใช่ไปสาดน้ำ ไปรดกัน
ไปหยอก ไปเย้า ไปอะไรต่าง ๆ เหล่านี้
วันสงกรานต์ ต้องเป็นวันมหาบุญของเรา
ที่เราจะไปทำความสะอาดในทุกๆ วัด อย่าให้วัดข้างๆ บ้านเรา ที่บรรพบุรุษสร้างมาว่างเปล่านะจ๊ะ
ให้ฉลาดไปตักตวงบุญกัน ไปทำความสะอาดวัดแล้วจะรักวัด จะเคารพ
จะรักพุทธบุตรด้วย จะเคารพเลื่อมใสในท่าน
ถ้าเรารักท่าน
ท่านก็รักเรา ท่านก็รู้ว่าพวกเราจะไปเอาบุญจากท่าน ท่านก็พร้อมที่จะเป็นเนื้อนาบุญ
ท่านก็จะตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมเอง เป็นพระแท้ บำเพ็ญสมณธรรม ที่ท่านทำอยู่แล้วท่านก็จะทำยิ่งๆ ขึ้นไปสองเราต่างต้องเกื้อกูลกันอย่างนี้แหละ
ถ้าทำอย่างนี้ได้ทุกวัด
๓๐,๐๐๐ กว่าวัดทั่วประเทศ ในวันสงกรานต์จะสะอาด
สวย สด งดงาม ไม่มีการรื่นเริงบันเทิงแบบทางโลก ลิเก หนัง ละคร เอาออกนอกวัด
เพราะคำว่า วิกกับวัด เขียนกันคนละอย่าง วัตถุประสงค์คนละอย่างด้วย
อย่าเอาวิกไปอยู่ในวัดนะจ๊ะ บางทีเอาผ้าจีวรไปขึงกั้นเอาไว้ ทำอย่างนั้น ไม่ถูกต้อง บาปนะ เพราะผ้าจีวรเป็นธงชัยพระอรหันต์
วันสงกรานต์
ถ้าชาวพุทธพร้อมใจกันทำอย่างนี้แค่ปีเดียวเท่านั้นพระพุทธศาสนาจะฟื้นฟูขึ้นมาเลย ด้วยวิธีง่าย ๆ อย่างนี้เอง
แค่โยมทำหน้าที่ของโยมให้ดี
พุทธบุตรทำหน้าที่ของพุทธบุตรให้ดี
พอถึงเทศกาลสำคัญ สองเราก็ร่วมกันทำความสะอาดลานธรรมในแต่ละวัด นี่แหละจ้ะเป็นสิ่งที่เราจะต้องช่วยกันทำ
คุณครูไม่ใหญ่
๑๔ เมษายน พ.ศ.
๒๕๔๙ (๑๙.๓๐ - ๒๒.๐๐ น.)
วันอังคารที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2567