บุญ
แปลว่า เครื่องชำระใจให้บริสุทธิ์
เมื่อใจบริสุทธิ์ ใจจะมีคุณภาพ ความใสความสว่างจะบังเกิดขึ้น นี้แหละคือ
ตัวบุญ กระแสบุญ อยู่ตรงกลางดวงบุญ
บุญเกิดขึ้นเมื่อเราให้ทาน รักษาศีล หรือเจริญภาวนา จะทำให้จิตมีคุณภาพขึ้น มีอานุภาพส่งกระแสบุญไปทุกทิศทุกทาง
สามารถดึงดูดสมบัติทั้งหลายที่มีอยู่ในโลกได้
เมื่อยามใดที่เรามีบุญ กระแสบุญจะส่งผล เราก็รวมสมบัติให้มาเป็นของเราได้
แต่ยามใดบุญน้อย กระแสบุญก็อ่อนตัวลง สมบัติแม้มีอยู่ก็สูญสลายไป พลัดพรากไป
เพราะไม่มีแรงดึงดูดเข้ามา
เพราะฉะนั้น สมบัติจะอยู่กับเราได้
ต่อเมื่อเรามีบุญ ถ้าหมดบุญก็เปลี่ยนมือไป
บุญจึงเป็นสิ่งสำคัญ
แม้เรามองไม่เห็นด้วยตา สัมผัสไม่ได้ด้วยมือ แต่ว่าสิ่งนั้นมีอยู่
จะเห็นได้ก็ต้องเข้าถึงธรรมกาย
มีญาณทัสสนะเกิดขึ้น เราจะเห็นกระแสธารแห่งบุญ ซึ่งอยู่ในกลางดวงบุญ คอยส่งกระแสออกไปทุกทิศทุกทาง
แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ
พระองค์ในระหว่างที่สร้างบารมี ท่านก็สั่งสมบุญของท่านอยู่เป็นนิจ
เพราะท่านรู้เห็นว่า บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิต
ตั้งแต่ชีวิตในระดับของปุถุชน จนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า
คุณครูไม่ใหญ่
5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2538
วันพฤหัสบดีที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2559
