เจริญมรณานุสติ

 

บางคนพอพูดถึงเรื่องตาย เกิดความกลัวขึ้นมา อย่างกับตัวจะไม่ตายอย่างนั้นแหละ ขอยืนยันว่า กลัวก็ตาย ไม่กลัวก็ตาย ไม่อยากเจอความตาย ก็จะต้องเจอ ทุกแห่งเราปฏิเสธไม่ไปได้ แต่ปรโลกปฏิเสธไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราต้องซ้อม ๆ กันเอาไว้

ซ้อมตายทุกคืนเลย ทำง่าย ๆ สมมติว่า เราจะไปคืนนี้ เราจะนึกอะไรดี ...การนึกคิดอย่างนี้ ไม่ใช่เป็นการแช่งตัวเองนะ ตรงกันข้าม กลับเป็นการเพิ่มบุญ เพราะจิตดวงนี้ประกอบไปด้วยปัญญา เขาเรียกว่า “เจริญมรณานุสสติ” คือ เอาดวงปัญญามาพิจารณาถึงความตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่เที่ยงแท้ถาวรของทุกชีวิตว่า ถ้าเราตายตอนนี้ และเราอยู่คนเดียว เราจะเตรียมตัวอย่างไร เป็นการวอร์ม ๆ ไว้ก่อน

เราต้องหมดห่วง คือ ตัดห่วง จะห่วงอะไรก็ตัดใจไปเสียก่อน ตัดใจแม้อาลัยใจแทบขาด ต้องตัดอาลัย ตัดห่วงให้หมดเลย ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ทรัพย์สมบัติที่เรามีกันตั้งพันล้านเอาทิ้ง ๆ ไป เอาวางไป ให้คนโน้น คนนี้ แจกจ่ายไป หนี้ที่มีเอาให้คนโน้นบ้าง คนนี้บ้าง เฉลี่ยแจกจ่าย ถ้าเรามีหนี้เขาไม่ค่อยมาแย่งกันเท่าไหร่นะ

พอตัดเรื่องคน สัตว์ สิ่งของไปแล้ว ทำความรู้สึกว่า เหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวในโลก คราวนี้ก็นึกถึงบุญที่เราเคยทำ ถ้าบุญที่เรานึกไม่ชัดเจนก็นึกรวม ๆ ว่า ขอบุญทุกๆ บุญที่ข้าพเจ้าได้ทำเอาไว้ให้มารวมอยู่ในศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗

ส่วนบุญไหนที่ชัดเจนเราก็เอาบุญนั้นเป็นหลักเลย บุญที่ชัดเจน ส่วนมากมักเป็นบุญที่เราทำแล้วปลื้ม ลืมไม่ลง แล้วก็คงจะไม่ลืม ปลื้มกันทั้งชาติ นึกเมื่อไหร่ก็ปลื้ม พอนึกบุญนี้และทุก ๆ บุญ มารวมกันเลย อยู่ในศูนย์กลางกาย ให้เป็นดวงใส ๆ

อาราธนาพระธรรมกาย พระรัตนตรัย ให้ลงคุมเราเลย อาราธนาให้ท่านคุ้มครองเรา ภายในให้มีพระ พระเป็นเรา เราเป็นพระ เราอยู่ในพระ พระอยู่ในเรา ฝึกซ้อมอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ แล้วก็ทำใจสบาย ๆ ปล่อยให้หลับไปในอู่แห่งทะเลบุญ แล้วใจมุ่งอยากจะไปชั้นไหนก็นึกอธิษฐานเอา เช่น ขอให้ข้าพเจ้าได้ไปดุสิตบุรี อย่างนี้เรียกว่า ฝึกซ้อม ซ้อมอย่างนี้ทุกวัน แพ้ชนะกันวันเดียวเท่านั้น

ซ้อมไปเรื่อย ๆ ต่อไปนี้เราจะเป็นสหายกับความตาย เป็นเกลอกัน พอเป็นสหายกัน แล้วความกลัวตายก็ค่อยๆ หายไป พอความไม่หวาดหวั่นมีในใจ ความวิตกกังวลก็ไม่มี เพราะเรารู้ที่เราจะไปแล้ว คนที่กลัวเพราะไม่รู้ตายแล้วจะไปไหน  แล้วก็ไม่ได้เตรียมตัว บุญก็ไม่ได้ทำ แต่เราสั่งสมบุญเป็นนิจ และเรารู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน อย่างนี้ควรกลัวไหม

คุณครูไม่ใหญ่

๒๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

ความตาย, เรื่องใหม่

วันเสาร์ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2560

• Share

Related Posts

• สวรรค์ไม่ไกล   อย่าลืมว่า เรามาเกิดเพื่อสร้างบารมี ไม่ใช่เพื่อวัตถุประสงค์อื่น เรามีเวลาอยู่ในโลกมนุษย์นี้เพียงเล็กน้
• วันเพ็ญ ๑๕ ค่ำ วันพระใหญ่ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เป็นวันหยุดในยมโลกทุกขุม วันนั้นเจ้าหน้าที่จะหยุดทรมานสัตว์นรก ผู้ที่เป็นเจ้าหน้าที่อยู่ตร
• การขอขมา            ตอนคุณปู่ใกล้เสียชีวิต คุณอาคนที่ ๓ ได้ขอขมาท่าน  ตอนนั้นท่านก็ไม่ค
• ภาพองค์พระกลางดวงแก้ว เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนาหลวงพ่อธัมมชโย เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ จำภาพองค์พระที่ท่านนั่งหลับตา
• ค้นหาตัวเองให้เจอ หลวงพ่ออยากให้มีบรรยากาศเหมือนสมัยพุทธกาล ที่ทุกรูปตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมกันอย่างเต็มที่ คิดแบบพระ  พ
• วิตามินรวม พระมหาธรรมกายเจดีย์  พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ จะละนิวรณ์ ๕ ได้ ลัดที่สุด คือ  นึกถึงพระในตั
• ขอยืม...อย่าขอลืม พูดถึงเรื่องหนี้สิน  ถ้ามีกำลังก็เอาไปใช้เขาเสีย  มันจะได้ไม่ติดไปเป็นวิบากกรรมในภพเบื้องหน้า สมมติเรา
• มหานรกเป็นของกลาง “มหานรก” เป็นของกลางนะ ก็เหมือนโลกใบนี้ก็เป็นของกลาง ที่คนทุกเชื้อชาติ ศาสนาและเผ่าพันธุ์อยู่รวมกันบนโลกใบนี้ ม
• กลัวตายอย่างถูกหลักวิชชา                  ถ้ากลัวความตาย ต้องหันหน้าไปพิจารณาความตาย และสั่งส
• คู่ปรับของวัยหนุ่ม ลูกทุกรูปยังอยู่ใน “วัยหนุ่ม” เป็นวัยที่แข็งแรง ถ้าเอาชนะความกำหนัดยินดีในกามได้ อะไรก็เรื่องเล็ก เราจะไ