บางคนไม่เคยทำหน้าที่กัลยาณมิตรเลย เพราะมีความรู้สึกว่า
เราก็หนึ่งในหงสา ไม่ใช่ที่สองในตองอู ไม่เคยไปขอใคร อย่างเราต้องมีพร้อม
คือ มีความรู้สึกว่า เรากำลังไปขอเขา ก็เลยเกิดความไม่สบายใจ
เพราะไม่เคยทำอย่างนี้
บางท่านก็รู้สึกเกรงใจเขา ไปคิดแทนเขาว่า
ในสถานการณ์อย่างนี้ ปัจจัย ๔ มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อชีวิตทุก ๆ
คนภายในครอบครัว เกรงว่าจะไปรบกวนเขา
และอีกหลาย ๆ สาเหตุ
ที่ผ่านมาจึงทำบุญตามลำพังด้วยตัวเองมาตลอด ไม่ว่าหลวงพ่อจะพร่ำบอกแค่ไหนก็แล้วแต่ว่า เราทำด้วยตัวเองตามลำพังนี่
สมบัติเรามี แต่เราจะขาดพวกพ้องบริวาร
ถ้าหากทำด้วยตัวเองด้วย
ไปชักชวนคนอื่นเขามาทำด้วย เราก็จะสมบูรณ์พร้อมทั้งทรัพย์สมบัติและบริวารสมบัติ จะมีพวกพ้องเต็มไปหมดเลยในทุกหนทุกแห่ง
ให้สังเกตดูเถอะว่า ยามใดหรือสถานที่ใด ที่เราไม่มีพรรคมีพวก
ความสะดวกมันไม่มี มันมีอุปสรรคเกิดขึ้น และที่เราจะต้องเดินทางไกลไปถึงที่สุดแห่งธรรมนั้น จำเป็นจะต้องสร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย
ไม่ใช่ว่ามีทรัพย์สมบัติของเราในระดับที่ตักไม่พร่องแล้วจะสะดวกสบายไปทุกสิ่ง
มันได้บางสิ่ง แต่มันไม่ได้ทุกสิ่ง
มีบริวารสมบัติด้วย มีพวกพ้องด้วย
ความสะดวกในการสร้างบารมีมันถึงจะเกิดขึ้น
เมื่อความสะดวกในการสร้างบารมีเกิดขึ้น
บุญบารมีของเราก็เพิ่มขึ้น
เมื่อบุญบารมีเพิ่มขึ้นมาก...
หนทางที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรมก็ใกล้เข้ามา
คุณครูไม่ใหญ่
26 มกราคม
พ.ศ. 2544
วันจันทร์ที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2560