ตัวเราเองยังต้องการทำบุญกับผู้บริสุทธิ์ เพราะมีความรู้สึกว่า ทำแล้วจะได้บุญมาก เพราะเราเชื่อว่า
บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขความสำเร็จของชีวิต
ตั้งแต่ปุถุชนจนกระทั่งความเป็นพระอริยเจ้า
ขอให้เราได้รู้เถอะว่า ผู้บริสุทธิ์ ผู้บรรลุธรรมอยู่ที่ไหนก็ตาม
จะเป็นในป่า ในเขา ในห้วย หนอง คลอง บึง ในทะเล ตามเกาะแก่งต่าง ๆ
เราจะตะเกียกตะกาย เพื่อหวังที่จะได้บุญ ได้กุศลเต็มที่
ผู้ที่เขาเดินทางมาวัดเราก็เช่นเดียวกัน จะภายในประเทศหรือต่างประเทศก็ดี
ที่เขาเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความจริงของชีวิต เขาก็ต้องการบุญ อยากจะตักตวงบุญอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาวะที่เกิดวิกฤตศรัทธาในพระพุทธศาสนาในยามนี้
ถ้าหากเขาเดินทางไกลมาด้วยความเหนื่อยยากลำบาก แล้วมาเจอเนื้อนาบุญ
เจออายุพระพุทธศาสนาที่แท้จริง นั่นคือความรู้สึกปีติ มหาปีติ เป็นสิ่งที่จะทดแทนความยากลำบากที่เขาได้เดินทางไกลมา
และได้ทดแทนความยากลำบากในการแสวงหาทรัพย์ของเขาที่ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันมาเพื่อแสวงบุญ
แต่เขาจะรู้ได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่มีดวงตา X-RAY ที่จะมองดูลึกเข้าไปในใจของเราว่า
เรามีความบริสุทธิ์บริบูรณ์แค่ไหน
สิ่งที่เขาจะมองเห็นได้นั้นมีหลายชั้น เช่นเดียวกับเรามองดูต้นไม้ ก็เห็นตั้งแต่เปลือก กระพี้ แก่น เข้าไปเรื่อย ๆ
เรียงไปตามลำดับ เขาก็จะมองเห็นตั้งแต่ภายนอกของเรา ตั้งแต่การนุ่งห่ม การครองจีวร การนั่ง นอน ยืน
เดิน อากัปกิริยา บุคลิกต่าง ๆ ถ้อยคำพูดที่เป็นไปตามธรรมชาติของเรา มันกลั่นออกมาจากใจที่บริสุทธิ์สะอาดแค่ไหน
ถ้าหากเรามีพระอยู่ในใจ คิดแบบพระ พูดแบบพระ ทำแบบพระ
และเห็นพระอย่างแท้จริงภายในด้วย
สิ่งนั้นจะปรุงแต่งอากัปกริยา บุคลิกภาพ กระแสแห่งความบริสุทธิ์ให้เกิดขึ้นกับตัวของเราเอง
โดยที่เราไม่ต้องไปทำอะไรเลย แค่ทำใจให้หยุดให้นิ่งเข้าถึงพระ พอถึงตรงนั้น ท่านก็จะถ่ายทอดมาเป็นอากัปกิริยา บุคลิกภาพ
และกระแสคลื่นที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวของเราออกไปในบรรยากาศ เป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็นด้วยตา แต่เขาสามารถสัมผัสได้ด้วยใจว่า องค์นี้เป็นเนื้อนาบุญ
หลวงพ่อยังไม่หวังถึงขั้นว่า เราเป็นพระอริยเจ้า เอาแค่ว่า
เข้าถึงไตรสรณคมน์ มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เข้าถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ
มีพระธรรมกายปรากฏอยู่ชัดใสแจ่มอยู่ภายใน
ถึงขนาดนี้ก็ได้ชื่อว่า เป็นทักขิไณยบุคคลเบื้องต้น นั่นคือ
เนื้อนาบุญอันประเสริฐ สำหรับผู้ที่แสวงบุญ
เป็นสิ่งที่จะทดแทนความยากลำบากและความปรารถนาของเขา เพราะฉะนั้นให้ตั้งใจมั่นว่า
เราจะต้องเป็นเนื้อนาบุญที่ดี คิดพูดทำแบบพระ หมั่นฝึกฝนอบรมตนเอง
และฝึกใจให้หยุดนิ่งให้ได้
๒๖ กุมภาพันธ์
พ.ศ. ๒๕๓๙
คุณครูไม่ใหญ่
วันจันทร์ที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2562
