หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกทุกรูป
ต่างมีความตั้งใจที่จะแสวงหาหนทางพระนิพพาน
ตั้งใจจะทำพระนิพพานให้แจ้งกันทุกรูป
ต่างกันแค่ ทำมากหรือน้อยเท่านั้น
เพราะบางรูปก็มีกิจวัตรกิจกรรม มีภารกิจที่หมู่คณะได้มอบหมายไว้ให้ แต่ก็ทำภารกิจควบคู่ไปกับจิตใจ ที่จะไม่ทำเลย
หลวงพ่อคิดว่า ในวัดของเราไม่มี
ก็ให้สังเกตดูผลที่ออกมาว่า ประกอบเหตุกันมาอย่างไร ถ้าประกอบเหตุดี ผลก็ดีตามไปด้วย เราสังเกตว่า เรามีประสบการณ์ภายในเกิดขึ้นเป็นรางวัล สำหรับการทำความเพียรของเรา
บางคนก็หยุดใจเป็น บางคนก็หยุดมาก บางคนก็หยุดได้น้อย ใจโล่งก็มี โปร่งเบาสบาย ใจขยาย เห็นแสงสว่างภายใน เห็นดวงธรรม เข้าถึงกายภายในก็มี เข้าถึงพระธรรมกายก็มี แต่เรียกว่าไม่ตามลำดับ ลดลงไปเรื่อย โล่งโปร่งเบาสบายนี่มีเยอะ แสงสว่างก็น้อยลงไป จนกระทั่งถึงพระธรรมกาย
แต่ก็ได้ชื่อว่า ลูกทุกรูปได้ใช้วันเวลาให้เป็นประโยชน์ในการสร้างบารมี เอาบุญทุกอย่างทั้งทาน ศีล ภาวนา ทั้งช่วยเหลือกิจการงานส่วนรวม บางรูปก็เรียนปริยัติ บางท่านก็ปฏิบัติ
บางท่านก็ทั้งเรียนด้วยทั้งสอนด้วย
บางท่านก็ไปเป็นพระอาจารย์ให้กับญาติโยมทั้งหลาย หรือชักชวนญาติโยมให้มาสร้างคุณงามความดี
บำเพ็ญบุญยกิริยาวัตถุ ๓ ประการ ๑๐ ประการ เป็นต้น ก็เป็นความดีงาม เป็นบารมีของลูกทุก ๆ รูป เราจะชื่นอกชื่นใจกันแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับเราประกอบเหตุมากน้อยเพียงใด แต่อย่างน้อยก็เป็นบารมีของทุกรูปที่ตั้งใจทำกันมา
ปัญหามีเราก็แก้กันไป งานเราก็ทำ
บุญก็สร้าง ภาวนาก็เจริญกันไป ยากที่ใคร ๆ จะทำได้อย่างเรา
แต่อย่างไรเราก็ไม่ควรประมาท จะต้องใช้ชีวิตของเราให้เป็นประโยชน์ต่อการสร้างบารมีให้ยิ่งไปกว่านี้ เพราะเรายังเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามารเขาอยู่
ยังเป็นเชลยเขา เขายังเอาความโลภ ความโกรธ ความหลง กิเลสอาสวะต่าง ๆ มาบังคับบัญชาเราอยู่ ซึ่งเราก็รู้ตัวของเราเอง และเป้าของเราต้องการจะหลุดพ้นจากเขาไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
บารมีที่เราทำผ่านมา อย่าเพิ่งชะล่าใจว่า เรามีบุญบารมีเยอะแล้ว จะนอนทอดหุ่ย หรือขยักในการสร้างความดีเอาไว้ก่อนว่า
แค่นี้ก็ทำมามากเพียงพอแล้ว จะหยุดบ้าง หย่อนบ้าง อย่าคิดอย่างนั้น เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย เป้าหมายชีวิตยังไม่ปรากฏ นั่นเป็นเครื่องยืนยันว่า เราบารมียังอ่อนอยู่ ยังจะต้องสร้างบารมีให้แก่กล้าขึ้นไปเรื่อย
ๆ
๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๓
คุณครูไม่ใหญ่
วันพฤหัสบดีที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2562
