เราทุกคนต่างก็มีลูกระเบิดเวลาแห่งชีวิตติดตัวกันมา พอถึงกำหนดเวลามันก็จะระเบิดขึ้น
จะเกิดขึ้นตอนไหน ตรงไหน เวลาไหน เมื่อไร รู้ได้ยาก เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย เราจะเดินทางออกจากร่างกายนี้ไปเมื่อไร ก็ไม่มีใครทราบ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า
“บุคคลไม่ว่าจะอยู่ในปฐมวัย มัชฌิมวัย หรือปัจฉิมวัย
ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ ทั้งคนรวย
คนจน ล้วนมีความตายเป็นที่สุด บุคคลผู้มีปัญญา ไม่ประมาท พึงเจริญมรณานุสสติอยู่เนืองนิตย์”
เพราะฉะนั้น พึงระลึกเสมอว่า เราทุกคนล้วนตายหมด ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้ ดังนั้นจงอย่าประมาทในชีวิต ในวัย
และในการสร้างบารมี เตรียมตัวให้พร้อมเสมอสำหรับการเดินทางไปสู่ปรโลก ด้วยการหมั่นนึกคิดถึงความตายอยู่เนือง ๆ
เป็นการเจริญมหาสติ และให้หมั่นปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้
สิ่งที่จะติดตามตัวเราไปได้ คือ บุญกุศลกับธรรมะ สองสิ่งนี้จะเป็นมิตรแท้ที่ติดตามตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ
ทำให้เราสามารถสั่งสมบุญสร้างบารมีได้ดีกว่าชาตินี้มากมายนัก เพราะฉะนั้น อย่าประมาทกันนะ
๒๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
คุณครูไม่ใหญ่
วันพฤหัสบดีที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2562
Related Posts
อานุภาพการเจริญพุทธานุสติ
การเจริญพุทธานุสติ คือ
การระลึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์
เป็นสิ่งที่มีอานิสงส์ใหญ่
จะปิดประตูอบายภูมิ
ท
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
เรามีเวลาเหลืออยู่ในโลกนี้นับจากวันนี้ไปถึงวันสุดท้ายอีกไม่มาก แล้วก็ไม่เท่ากันด้วย เราจะต้องใช้วัน
ยิ่งอยาก ยิ่งยาก
ไม่อยากอะไรทั้งหมดเลย
ต้องเลิกอยากลาหยอกนะ
การติดใจในอารมณ์ที่สมหวัง อารมณ์ที่นั่งแล้วได้ผลดี เป็นกันทุกคน
เพ
อานิสงส์การพัฒนาวัด
ทุกวันพระ
ให้ชวนกันไปวัด ไปช่วยกันพัฒนาวัดใกล้บ้าน อย่างน้อยก็ทุกวันพระ
ทุกครั้งที่เราพัฒนาวัด
บุญก็จะเก
ทำบุญให้ถูกหลักวิชชา
การทำบุญ อย่าดูเบานะ
ต้องทำให้ถูกหลักวิชชา
จึงจะได้บุญเต็มที่
อย่านึกว่า เรามีเงินแล้วเรามาท
วิตามินรวม
พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์
จะละนิวรณ์ ๕ ได้
ลัดที่สุด คือ นึกถึงพระในตั
ที่พักพิงใจ
ครูไม่ใหญ่
ไม่อยากให้มนุษย์ตายฟรี หรืออยู่กันไปวัน ๆ อยู่กันไปอย่างงั้น ๆ
ไม่อยากให้มนุษย์มีชีวิตอยู่บนความทุกข์ทร
การปฏิบัติธรรมจำเป็นสำหรับทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย
ถ้าเราปฏิบัติธรรมเข้าถึงดวงธรรมหรือองค์พระได้นะลูกนะ
ชีวิตจึงจะปลอดภัย ภัยในอบาย ภัยในวัฏสงสาร&
บุญกฐิน..รื้อผังจนถาวร บุญทอดกฐินหนึ่งปีมีเพียงครั้งเดียว
เป็นกาลทาน มีอา
อย่าให้โอกาสเป็นวิกฤติ จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้
คือ ฝึกใจให้หยุดนิ่ง ให้อยู่ที่