ศูนย์กลางกาย
ฐานที่ ๗ ลูกทุกรูป ทุกคน รู้ดีอยู่แล้วว่า
เป็นทางไปสู่อายตนนิพพานของตัวเรา เช่นเดียวกับเป็นทางเสด็จไปสู่อายตนนิพพานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ของพระอรหันต์ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ตรงนี้ เป็นภารกิจที่สำคัญที่ลูกทั้งหมด
จะต้องหวงแหนและเอาใจใส่เป็นอย่างดี นี่เป็นภารกิจ เป็นหน้าที่ เป็นอาชีพของเรา
โดยเฉพาะเราได้ตั้งใจมาบวช
เพื่อจะได้มีโอกาสว่างไม่ต้องทำมาหากินแบบชาวโลก ปลอดกังวลแล้วจะได้เอาเวลาว่างนั้น
มาทำใจหยุดใจนิ่ง ๆ ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ เพื่อมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม นี่เป็นหน้าที่ของลูกทุกรูปที่สมัครใจมา
เพราะฉะนั้น
ต้องให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้มาก ต้องหวงแหนเอาไว้ให้ดี ไม่ว่าลูกทุกรูป
ทุกคน จะอยู่ในกิจวัตรหรือกิจกรรมอันใดก็ตาม ในทุกอิริยาบถ จะนั่ง นอน ยืน เดิน
เหยียดแขน คู้แขน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด หยุดนิ่ง ลิ้มรส
ต้องให้สอดคล้องหรือไปด้วยกัน หรือกลมกลืนกันไปกับภารกิจที่สำคัญ
ที่เราจะต้องนำใจของเรากลับมาหยุดอยู่ตรงฐานที่ ๗ ไม่ให้สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรค
แต่ควรให้สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เกื้อหนุนกัน
เรามาบวชแล้ว
เราจะหนีกิจวัตรกิจกรรมไม่ได้ เป็นพระต้องมีกิจวัตรกิจกรรม เมื่อเราหนีไม่ได้
มันก็ต้องไปด้วยกัน คือภารกิจกับจิตใจต้องไปด้วยกัน วันเวลาที่ผ่านไปจะได้มีคุณค่า
เราก็ได้ประโยชน์ทั้งบุญหยาบและบุญละเอียด เป็นสิ่งที่เกื้อหนุนกันอยู่
ถ้าเราเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้ว
เราจะไม่มีความรู้สึกเบื่อหน่าย หรือเหน็ดเหนื่อยต่อการปฏิบัติกิจวัตรหรือกิจกรรมใด
ๆ เลย เพราะเราทำภารกิจกับจิตใจเราควบคู่กันไป เป็นชีวิตพระที่สมบูรณ์
เหมือน พระโมคคัลลานะ
ท่านรับภารกิจเรื่องการก่อสร้าง แต่ในเวลาเดียวกันใจของท่านก็หยุดนิ่งอยู่ภายในไปด้วยกัน
และยังมีพระอีกหลายรูปที่รับหน้าที่ที่คณะสงฆ์มอบหมายให้ทำภารกิจ แจกจ่ายอาหารบ้าง
เป็นภัตตุเทศน์บ้าง ท่านก็ไม่ได้คิดว่า
สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติทางใจ ภารกิจกับจิตใจก็ต้องไปด้วยกัน
หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกทุกรูป
ทุกคน ได้ศึกษามาพอสมควรเข้าใจในสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นจงหวงแหนศูนย์กลางกายเอาไว้ให้ดี
ซึ่งเป็นทั้งจุดเริ่มต้นและจุดสุดท้ายของภารกิจ เราต้องเริ่มต้นที่ ฐานที่ ๗
และการไปถึงจุดสุดท้ายก็อยู่ตรงนั้น แต่หยาบละเอียดต่างกัน จากหยาบที่สุดไปสู่จุดละเอียดที่สุด
ณ ตำแหน่งเดียวกัน นี่คือสิ่งที่อัศจรรย์ เป็นความรู้อันยิ่งใหญ่ ซึ่งถ้าใคร ๆ รู้ และทำความเข้าใจ จะเอาตัวรอดได้
หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกทุกรูป
ทุกคน มีบารมีเก่ามามากพอ จึงไม่อาลัยอาวรณ์ในทุกสิ่งที่ชาวโลกเขาเยื่อใยกัน
ตัดขาดออกจากใจ และสมัครใจมาบวช มาสร้างบารมีร่วมกัน เรามาเพื่อสิ่งนี้ ก็จงทำสิ่งนี้ให้ดีที่สุด
๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ.
๒๕๔๓
วันอังคารที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2562
Related Posts
ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง เราเป็นมนุษย์ธรรมดาก็ต้องทำแบบคนธรรมดา
เราไม่ใช่เทวดาที่จ
อย่าเสียเวลากับสิ่งไร้สาระ
พวกที่ปฏิบัติธรรมไม่ได้ผล
มีเพียงประการเดียว คือ ไม่ได้ทำ หรือทำย่อหย่อน ไม่จริงจังกัน มันก็ไม่ค่อยเห็นผล
อย่าว
อาชีพพระ ครั้งหนึ่ง
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนเรื่องปฏิจจสมุ
พระแท้
ลูกพระธรรมทายาททุกรูป ทุกศูนย์อบรม
ให้ตั้งใจใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นไปเพื่อการฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้
ตอนนี้
พระพี่เลี้ยงที่โลกต้องการ
หน้าที่ของพระพี่เลี้ยง คือ เป็นพี่เลี้ยงน้องใหม่ ที่จะเข้ามาสู่ร่มเงาของพระพุทธศาสนา
น้องใหม่เหล่านี้
พระคุณของหลวงปู่วัดปากน้ำ ถ้าหากไม่มีพระเดชพระคุณหลวงปู่
พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร บั
เป็นพระต้องนั่งสมาธิ
คู่ปรับของวัยหนุ่ม
ลูกทุกรูปยังอยู่ใน
“วัยหนุ่ม”
เป็นวัยที่แข็งแรง
ถ้าเอาชนะความกำหนัดยินดีในกามได้
อะไรก็เรื่องเล็ก
เราจะไ
การขอขมาลาบวช การขอขมาลาโทษก่อนอุปสมบทเป็นสิ่งจำเป็น
เพราะชีวิตในสังสารวัฏ เราต่างเคยเกิดเป็นอะไรต่
ประดุจพระอาทิตย์ พระจันทร์ บวชแล้วต้องให้ได้อย่างนี้นะจ๊ะ ให้เป็นประดุจ