ถ้าหยุดได้วันนี้ ก็เข้าถึงวันนี้
หยุดได้พรุ่งนี้ ก็เข้าถึงวันพรุ่งนี้
หยุดได้ตอนไหน ก็เข้าถึงตอนนั้น
ฝึกเอาไว้ให้คล่องในทุกอิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน ทำไปเรื่อย ๆ ความละเอียด มันต้องค่อย ๆ สั่งสม ค่อย ๆ
เพิ่มพูนไปเรื่อย ๆ เราจะปุ๊บปั๊บให้มันละเอียดไปเลยนี่
ยาก แล้วก็ไม่เคยเจอเลย มันต้องค่อย ๆ
สั่งสมไป
วันนี้เราละเอียดได้แค่นี้ พรุ่งนี้ก็ละเอียดเพิ่มขึ้น แล้วมันก็จะโล่งไป ชัดไป ใสไป สว่างไป ใหม่ ๆ
ก็คุ่ม ๆ ค่ำ ๆ กันไปก่อน ต่อไปมันก็ชัดขึ้น
ใสขึ้น สว่างขึ้น
องค์พระตอนแรกอาจจะทึบ อาจจะแข็งกระด้างก็ช่างท่าน
เราก็หยุดนิ่งไปเรื่อย ๆ จริง ๆ แล้วท่านนุ่มนวล แต่ใจเรายังไม่ละเอียด พอเราหยุดไปเรื่อย ๆ
เดี๋ยวก็จะนุ่มนวลขึ้นมาเอง จะสว่างขึ้นมา
ตั้งแต่เหมือนดวงอาทิตย์ตอนเช้าสาง ๆ กระทั่งค่อย ๆ กระจ่างแจ้งไปเรื่อย ๆ
กระทั่งเหมือนดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน เป็นแสงแก้วที่สุกใส แล้วองค์พระก็จะโตใหญ่ไปเรื่อย ๆ
๑๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖
วันพุธที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2562
