ให้ปลื้มทุก ๆ บุญ ที่เราได้กระทำไว้
นึกเอาไว้เรื่อย ๆ นึกย้อนหลังทีหนึ่ง
ก็เหมือนกับเราเปิดวาล์วของท่อธารแห่งบุญ
ให้เปิดขึ้น ให้สว่างขึ้น
ให้ใจชุ่มอยู่ในบุญอย่างนี้
วิมานของเราก็จะใหญ่โตโอฬาร
บริวารสมบัติก็เยอะ ..
สิ่งที่จะต้องทำต่อไปให้มาก ๆ ก็คือ “การเจริญภาวนา” พยายามทำให้ได้ทุกวัน
อย่าให้ขาด แล้วก็ปรับปรุงให้ถูกวิธีการ โดยไม่มีความวิตกกังวลว่า กลัวจะไม่ได้ กลัวจะไม่เห็นในชาตินี้
ถ้าทำถูกวิธีแล้วต้องสมหวังดังใจอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นให้นึกเอาไว้ให้ดี
แล้วก็หมั่นพยายามตรวจตราดูว่า
เรามีสิ่งที่จะต้องปรับปรุงแก้ไขอย่างไร ให้ดีเพิ่มขึ้นไปทุกวันทุกคืน เพราะเรามีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้วนะ
มีเวลาอย่างจำกัด เราจะต้องเก็บเอา “ดี” ให้มากที่สุดไปให้ได้ ทั้งทานศีลภาวนา เป็นต้น ให้มันได้เยอะ
ๆ
เมื่อถึงวันสุดท้าย ยิ้มสุดท้ายของเราจะได้สง่างาม จากโลกนี้ไปก็ทิ้งข้อวัตรปฏิปทาการดำเนินชีวิตของเราทิ้งไว้เป็นมรดกโลก
ให้ลูกหลานได้ศึกษาฝึกฝนเดินตามรอยของเราต่อไป
คุณครูไม่ใหญ่
21 กรกฎาคม พ.ศ. 2545
วันพุธที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2563
