สั่งสมบุญไว้เถิดประเสริฐนัก
เพราะตอนช่วงศึกชิงภพ
ต้องใช้บุญสู้กับบาป
เพื่อนำพาไปสู่สุคติ
นี่เป็นเรื่องที่สำคัญนะ
กำลังบุญเท่านั้น
ที่จะนำพาเราไปสู่คติโลกสวรรค์ได้ ให้เรามีสมบัติที่เป็นทิพย์อันโอฬาร มีรูปทิพย์
เสียงทิพย์ กลิ่นทิพย์ รสทิพย์ สัมผัสอันเป็นทิพย์ มี อายุ วรรณะ สุขะ ยศ อธิปไตย
ความเป็นใหญ่อันเป็นทิพย์ จะมีความสุขอันยาวนานในสุคติภูมิ
และท่องเที่ยวอยู่แต่ในมนุษย์โลกและเทวโลกจนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง คือที่สุดแห่งธรรม
เราเป็นนักสร้างบารมีพันธุ์รื้อวัฏฏะ
มีบารมีพิเศษที่จะมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ฉะนั้นการกลับคืนสู่ดุสิตบุรี ก็เป็นแค่การย้ายที่อยู่
หรือที่ทำงานชั่วคราว แล้วก็ต้องไปทำงานละเอียดกันต่อ รอคอยจังหวะ โอกาส
ในการกลับมาเกิดสร้างบารมีกันอีก
เมื่อขึ้นไปแล้วก็จะได้ทบทวนดูว่า
ตอนที่เป็นมนุษย์ได้สร้างบารมีเต็มที่เหมือนอย่างที่ได้ตั้งใจก่อนที่จะลงไปหรือเปล่า
เมื่อขึ้นไปแล้วก็จะเห็นเลยว่า ความสว่างของรัศมีกายของเรา ของวิมานและก็บริวาร
จะเป็นเครื่องวัดว่า เราลงมาคราวนี้ได้สร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลังหรือไม่
ถึงตรงนั้นก็จะรู้เห็นด้วยตัวเอง แล้วจะแก้ไขอะไรก็ไม่ทันแล้ว
เพราะโลกสวรรค์เป็นโลกแห่งการเสวยบุญ
โลกมนุษย์นี้เท่านั้นที่เป็นโลกแห่งการสร้างบารมี
วันเวลาที่เหลืออยู่ในโลกนี้มีไม่มาก
ถ้าเรายังมีโอกาสสร้างบารมีได้ ก็ใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างจำกัดนี้สร้างบารมีกันให้เต็มที่
ตราบใดที่ยังไม่หมดกิเลส เราก็จะต้องสร้างบารมีกันต่อไป
ตอนนี้เรายังอยู่ในระหว่างการเติมบุญเติมบารมีกันอยู่
พึงอย่าประมาท ชะล่าใจ วันสุดท้ายของเราจะมาถึงเมื่อไรก็ไม่ทราบ คติของเราจะเป็นอย่างไรก็ยังไม่แน่นอน
เราจะให้คติในปรโลกของเราเป็นอย่างไรก็แล้วแต่ใจของเราจะไขว่คว้าเอา
เพราะเราเป็นผู้ออกแบบชีวิตของตัวเราเอง
เราจะออกแบบชีวิตของเราให้เป็นอย่างไรก็เลือกเอานะลูกนะ
แต่ชีวิตจะมีคุณค่าเมื่อได้สร้างบารมี ทำพระนิพพานให้แจ้ง
เพื่อมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม
คุณครูไม่ใหญ่
๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ.
๒๕๔๙
วันอังคารที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2563