เราจะไปเดินในเส้นทางมหาปูชนียาจารย์กันนะ เพราะเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่สำคัญมากๆ เพราะว่าเป็นเส้นทางที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร ได้เดินทางมาก่อนตรงนี้ เราเป็นลูกเป็นหลานท่านในรุ่นหลังๆ ต้องเดินตามรอยนี้
ถ้าเราไม่สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์นี้ขึ้นมา เดี๋ยวเรื่องราวที่สำคัญสำหรับทุกๆ คนในโลกจะเลือนหายไป เพราะกว่าท่านจะบังเกิดขึ้นได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย ซึ่งพญามารกันนักกันหนาทีเดียว กว่าจะได้มาบังเกิดขึ้น เมื่อท่านมาบังเกิดขึ้นแล้ว ทำให้การค้นคว้าคำสอนดั้งเดิมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เลือนหายไปกว่าสองพันปีให้หวนกลับคืนมาใหม่ ซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง
ถ้าไม่ได้ท่านรื้อฟื้นขึ้นมาใหม่ มนุษย์ก็จะไม่แตกต่างจากก่อนสมัยพุทธกาล คือ เกิดมาก็จะไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวของตัวเองว่า เกิดมามีทุกข์ก็จะหาที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงไม่ได้ ทั้งๆ ที่ที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงมีอยู่ในตัวของทุกๆ คนในโลก
เพราะฉะนั้น พระเดชพระคุณหลวงปู่ ท่านถึงเป็นบุคคลที่สำคัญของโลกและจักรวาลที่ฟื้นฟูสิ่งนี้กลับคืนมาใหม่ ทำให้ทุกคนซึ่งเป็นลูกเป็นหลานท่านที่รู้เรื่องราวว่าที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงนั้นอยู่ภายในตัวของทุกๆ คนในโลก คือ พระธรรมกายนั่นเอง แล้วก็เข้าถึงได้ด้วยวิธีการหยุดใจนิ่งๆ อยู่ที่ฐานที่ ๗ อย่างที่ลูกทั้งหลายได้ทราบกันดีอยู่แล้ว นี่จึงเป็นเรื่องที่สำคัญ
คำสอนนี้ หรือสิ่งที่ท่านค้นพบนี้เป็นพยานยืนยันแห่งการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งไม่ควรจะสูญหายไปจากโลกใบนี้
ทีนี้การจะไม่สูญหาย จะต้องมีการสืบทอดต่อในทุกๆ ด้าน ทั้งด้านการปฏิบัติตามคำสอนของท่าน กับอีกประการหนึ่ง คือ เส้นทางมหาปูชนียาจารย์ เพราะกว่าที่ท่านจะมาค้นพบธรรมกาย และค้นพบวิชชาธรรมกาย เกี่ยวกับเรื่องราวการปราบมารของท่าน ท่านก็ต้องผ่านเส้นทางเหล่านี้มาก่อน ถ้าเราไม่สถาปนารุ่นหลังๆ ก็จะค่อยๆ เลือนหายไป
แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราพระองค์นี้ ทั้งแดนประสูติ ตรัสรู้ ปฐมเทศนา ปรินิพพาน สถานที่ต่างๆ เหล่านี้ หากไม่มีพระเจ้าอโศกมหาราชท่านไปฟื้นฟูขึ้นมา แล้วก็มีเสาหินปักเป็นพยานทางวัตถุ ที่จะบอกให้ชาวโลกในรุ่นหลังๆ ได้รู้ว่า ที่ตรงที่ปักเสาหินบริเวณนี้ คือที่บังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งแต่การประสูติ ตรัสรู้ แสดงปฐมเทศนา กระทั่งดับขันธปรินิพพาน
แต่แม้มีการปักเสาหินอย่างนี้ อย่างในประเทศเนปาลแดนประสูติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ครั้งหนึ่งพุทธศาสนายังเลือนหายไปจากตรงนั้นถึง ๕๕๐ ปี ทั้งๆ ที่พระเจ้าอโศกมหาราชได้ปักเสาหิน เพื่อจะบอกให้ชาวโลกรู้ว่า ตรงนี้คือที่ประสูติยังเลือนหายไปเลย ถ้าพระเจ้าอโศกมหาราชไม่ได้ปักเสาหิน เราก็จะไม่ทราบเลยตรงไหนคือ สังเวชนียสถาน ๔ แห่ง
เพราะฉะนั้น ลูกทุกรูปอาจจะยังไม่ทราบว่า เราเป็นบุคคลสำคัญอย่างยิ่งไม่แตกต่างจากพระเจ้าอโศกมหาราชในยุคโน้น เป็นอีกภารกิจหนึ่งของชีวิตในสังสารวัฏ ของพระเจ้าอโศกนั้นเกี่ยวกับเรื่องของภาคโปรด ส่วนของเราเกี่ยวกับเรื่องของภาคปราบ ปราบ คือ ปราบพญามาร ซึ่งเป็นต้นเหตุแห่งปัญหาทั้งปวงของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลาย
ซึ่งลูกมาในภายหลังก็คงจะไม่ทราบเรื่องนี้ แต่จำหัวข้อเอาไว้ก่อน จนกว่าวันใดที่ลูกทั้งหมดนี้ได้เข้าถึงพระธรรมกาย ได้พิสูจน์แล้วว่า มีจริง ดีจริง และเราได้เข้าถึงจริงๆ แล้วถึงตรงนั้นเรามีอุปกรณ์ในการศึกษาเรียนรู้ในสิ่งที่หลวงพ่อได้พูดในวันนี้ เกี่ยวกับเรื่องภารกิจ ๒ อย่างของชีวิตในสังสารวัฏ ในเรื่องของภาคโปรด ภาคปราบ แต่ตอนนี้จำหัวข้อเอาไว้ก่อนว่า หลวงพ่อได้กล่าวคำนี้เอาไว้
แต่เราจะไปศึกษาเรียนรู้ต่อเมื่อเราเข้าถึงพระธรรมกาย นี่เป็นเรื่องที่สำคัญ ตรงนี้ ประโยคนี้ ลูกต้องจำเอาไว้ให้ดีว่า เราจะต้องไปศึกษาเรียนรู้ค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้ แล้วเราจะยิ่งซาบซึ้งว่า ทำไมหลวงพ่อถึงจะต้องสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์นี้ นี่เป็นเรื่องที่สำคัญ
และความปลื้มปีติของเราจะมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ว่า การมาบวชของเราในคราวนี้ เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่อย่างที่เราคาดไม่ถึงเลย ซึ่งเราไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลย เราก็นึกว่า เรามาเพราะมีผู้นำบุญไปบอกบ้าง หรือมาด้วยเหตุอันใดก็ตาม แต่ความเป็นจริงแล้วก็เป็นเรื่องของบุญเก่า แล้วก็ภารกิจที่สำคัญที่ติดตัวลูกทุกๆ รูปนี้มา โดยที่ยังไม่ทราบตัวเองเลย เพราะว่ายังไม่ได้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวที่สมบูรณ์
ถ้าลูกได้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวอย่างสมบูรณ์ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระธรรมกายในตัว ตอนนั้น วันนั้นเราจะได้ศึกษาเรียนรู้ทบทวนตามคำสอนหรือคำที่หลวงพ่อได้มากล่าวในวันนี้ก็จะแจ่มแจ้งขึ้น และมหาปีติจะเกิดขึ้นกับลูกทุกๆ รูปว่า การมาบวชในคราวนี้ แม้จะมาด้วยเหตุต่างๆ ก็ตาม แต่ความจริงแล้วเป็นภารกิจอันยิ่งใหญ่ของลูกทุกๆ รูป ที่ติดตัวมาข้ามชาติจ้ะ
ประโยคนี้ก็ให้จำเอาไว้ แม้เราจะยังไม่เข้าใจ เพราะมันยังใหม่สำหรับเราซึ่งมาบวชใหม่ มารู้จักกับหลวงพ่อใหม่ๆ เพิ่งมารู้จักกันในโครงการตรงนี้เท่านั้นเอง แต่ให้จำประโยคที่กล่าวทั้งหมดในวันนี้ จำไว้ให้ดี วันใดที่เข้าถึงพระธรรมกาย วันนั้นเราจะได้ศึกษาเรียนรู้ร่วมกันในตำแหน่งเดียวกัน คือ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ด้วยใจดวงเดียวกันนี่เป็นเรื่องที่สำคัญนะจ๊ะ
เพราะฉะนั้น ภารกิจตรงนี้จึงติดตัวมา ให้เราได้มาบวชคราวนี้ แล้วก็จะได้มาธุดงค์ในภารกิจกอบกู้พระพุทธศาสนา ให้กลับมาเฟื่องฟูเหมือนย้อนยุคพุทธกาลหรืออย่างน้อยเหมือนยุคโบราณกาลที่ผ่านมา ฟื้นฟูวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง นี่ก็ภารกิจหนึ่งกับอีกภารกิจหนึ่ง ก็คือสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ตรงนี้ เราก็จะแจ่มแจ้งยิ่งขึ้นตรงนี้ นี่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญ แล้วมหาปีติจะเกิดขึ้นอย่างมากมาย
ส่วนการที่เรามาปกป้องคุ้มครองผองภัยที่เกิดภาวะน้ำท่วมอุทกภัยนี้ ณ วันนี้ลูกคงเข้าใจได้ระดับหนึ่งว่า น้ำมันท่วมเราก็มาช่วยกันป้องกันวัด แล้วก็ป้องกันมนุษย์ทั้งหลายให้พ้นจากอุทกภัย เราก็คงเข้าใจในระดับนี้อย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แต่ความจริงมันลึกไปกว่านั้น
ถ้าลูกทุกรูปได้เข้าถึงพระธรรมกาย เราจะเห็นต้นเหตุทั้งหลายทั้งปวงตรงนั้นว่า มันเกี่ยวโยงกันกับที่เรากำลังจะไปสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์นี่แหละ มันเกี่ยวโยงกันจริงๆ เลย แต่พูดตอนนี้ก็จะยังไม่เข้าใจ แต่ขอให้จำเอาไว้ก่อน
เพราะฉะนั้น ณ เบื้องต้น สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ พยายามที่จะรวมใจให้มาหยุดนิ่งนุ่มๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้ให้ได้นะลูกนะ แม้เราจะมีภารกิจส่วนหยาบที่เราจะต้องป้องกันเกี่ยวกับเรื่องอุทกภัย ให้นึกว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องที่นำมาซึ่งความปลื้มสำหรับเราที่มาบวชในคราวนี้ นอกเหนือจากบวชแล้วได้ฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ บวชสองชั้นอะไรต่างๆ เหล่านั้น
๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๔
๑๓.๓๐ - ๑๔.๓๐ น.
ห้องแก้วสารพัดนึก
ผู้ฟัง : พระนวกะ
วันจันทร์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2565
