... หยุดแรก จะยากสักนิด ก็ไม่ใช่ยากมาก
ยากนิดหน่อย แต่ก็ต้องอาศัยการฝึกฝน ทำความเพียรให้สมํ่าเสมอ ต้องมีสติกับสบาย สมํ่าเสมอ
แล้วก็สังเกต ๔ ส. นี้ ต้องจำให้ดี
สติ ก็คือการดึงใจกลับมาอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่
๗ ให้ได้ตลอดเวลาเลย
สบาย คือ
ทำอย่างสบายๆ คล้ายๆ กับเรานึกถึงเรื่องราวที่เราชอบ นึกแล้วไม่มึน ไม่ซึม ไม่ตึง ระบบประสาทกล้ามเนื้อต้องไม่เกร็ง
ไม่เครียด ต้องผ่อนคลาย แต่ที่ไม่สบายก็เพราะเราเอาลูกนัยน์ตากดลงไปดู เพราะเราคุ้นเคยและก็ชินว่า
การที่จะมองภายในนั้นต้องกดลูกนัยน์ตา ต้องเหลือบตาลงไป ถ้าเหลือบเฉยๆ มันก็ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าตั้งใจเกินไป มันก็จะแรง กดลงไปโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ เราก็นึกว่าเรามองธรรมดา
แต่จริงๆ แล้วเรากำลังกดลูกนัยน์ตา
สมํ่าเสมอ คือทำให้ได้ทุกวัน
ทุกอิริยาบถ ทั้งนั่ง นอน ยืน เดิน
สังเกต เวลาเลิกนั่งสมาธิแล้วให้หมั่นสังเกตว่า
เราทำถูกหลักวิชชาไหม ถ้าไม่ถูกก็ปรับปรุง แก้ไข ถ้าถูกก็ทำให้เจริญขึ้น คล่องขึ้น
ให้ชำนาญขึ้น
๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗
วันพฤหัสบดีที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2564
