เราจะต้องจำไว้อย่างหนึ่งนะลูกนะ
เส้นทางสายกลางภายใน เป็นเส้นทางที่ไม่ทุรกันดาร
เป็นเส้นทางของผู้มีบุญ เพราะฉะนั้นมันจะง่าย คำว่า ยากไม่มีเลย ง่ายมาก
จนกระทั่งไปถึงง่ายแสนง่าย
ตลอดเส้นทางตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่งเป็นพระอรหันต์นั่นแหละ ถ้าเริ่มยาก เริ่มตื้อๆ ตันๆ
เกร็งหรือตึง ก็แปลว่า เราทำไม่ถูกหลักวิชชาแล้ว
เรื่องยากมีเฉพาะตอนเราลืมตา
ทำกิจกรรม ทำมาหากิน ทำมาค้าขาย มีปัญหา มีแรงกดดัน นั่นแหละเรื่องยาก แต่เมื่อเราหลับตาทำภาวนา
มันมีแต่เรื่องง่ายๆ โลกมันกลับตาลปัตรกันอย่างนี้ระหว่างโลกภายนอกกับโลกภายใน มันเหมือนเส้นผมบังภูเขานะลูกนะ
ต้องศึกษาให้เข้าใจว่าความจริงมันเป็นอย่างนี้
ถ้าเราเริ่มหลับตาแล้วเริ่มยาก
ควานหาองค์พระ แปลว่า เราทำไม่ถูกหลักวิชชา เริ่มทุรกันดารแล้ว เริ่มยากเข็ญแล้ว ไม่ใช่เส้นทางผู้มีบุญ
หลวงพ่อขอยืนยันว่า
มันง่าย และก็ไม่เชื่อว่า ใครจะทำไม่ได้ นอกจากคนขาดสติ คนบ้า คนเมา คนตายแล้ว เป็นต้นอย่างนั้น
เพราะฉะนั้นลูกทุกคนสามารถทำได้อย่างง่ายๆ แต่ต้องเอาใจใส่ ต้องขวนขวาย
ต้องมีฉันทะ สมัครใจที่จะเข้าถึง ที่จะมีความสุข ที่จะมีความบริสุทธิ์
ที่จะมีจิตใจสูงส่ง ที่ปรารถนาอยากจะได้ความรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต
ปรารถนาอยากจะดับทุกข์ หลุดพ้นจากทุกข์อย่างแท้จริงนั่นแหละจึงจะได้
คุณครูไม่ใหญ่
วันอาทิตย์ที่ ๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๒
(๐๙.๐๐ - ๑๑.๐๐ น.)
สภาธรรมกายสากล
วันพฤหัสบดีที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2564
