เราฝึกใจให้หยุดนิ่งเพื่อความสุข และความปลอดภัยในชีวิตของเรา สุขทั้งในปัจจุบัน และเป็นความปลอดภัยของชีวิต
เมื่อใจหยุดนิ่งตรงนี้
สติก็เกิดขึ้น เมื่อสั่งสมมากเข้าก็เป็นมหาสติ
สติมีที่ใด ปัญญาก็เกิดขึ้นที่ตรงนั้น เมื่อสั่งสมมากเข้าก็เป็น มหาปัญญา
มหาปัญญาบังเกิดขึ้น ก็จะทำให้เราดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง ไม่ผิดพลาด ก็จะมีความสุขปีติและภาคภูมิใจอยู่ตลอดเวลา
บุญก็จะบังเกิดขึ้นควบคู่กับภารกิจในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะครองเรือน ทำมาหากิน เรียนหนังสือ หรือจะไปทำอะไรก็แล้วแต่
เพราะฉะนั้นใจหยุดตรงนี้สำคัญมาก
พระอริยเจ้าทั้งหลาย ท่านเป็นสุขด้วยตัวของตัวเองด้วยใจหยุดนิ่งอย่างนี้นี่แหละ ท่านจะไปที่ไหนก็ได้ เพราะใจหยุดแล้ว ไปอยู่ป่า อยู่เขา ห้วย หนอง คลอง บึง ที่ไห
นๆ
ก็อยู่ได้
นี่ก็เป็นเรื่องที่เราต้องให้ความสำคัญกับตัวของเราเอง
ยังมีสิ่งที่เราจะต้องศึกษาเรียนรู้อีกเยอะ ที่นอกเหนือจากความรู้ปกติที่เราได้อ่าน
ได้ยิน ได้ฟังหรือได้ตรึกนึกคิด คือ ความรู้ที่สิ่งเหล่านี้ไปไม่ถึง ความคิดจินตนาการไปไม่ถึง แล้วก็เป็นเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต เกิดประโยชน์ด้วย
จะทำให้มโนปณิธานของเราที่ตั้งมั่นดีแล้วมั่นคงยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้นการฝึกใจให้หยุดนิ่งสำคัญมาก ทุกคนต้องให้ความสำคัญกับตรงนี้ให้มาก ๆ
๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐
สภาธรรมกายสากล
วันพฤหัสบดีที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2564
