วันธรรมดา ชาวพุทธต้องถือศีล ๕
ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์
และควรถือศีล ๘ ในวันพระ
เท่ากับเราได้เป็นต้นบุญต้นแบบ
ในการช่วยกันฟื้นฟูวันพระ
ให้ชาวพุทธทั้งหลายได้เห็นคุณค่า
วันพระไหน ที่ตรงกับวันทำงาน เราก็ถือศีล ๘
เมื่อเพื่อนร่วมงานถามเราจะได้ตอบว่า
เราถือศีล ๘ เพราะวันนี้เป็นวันพระ
ใหม่ ๆ เขายังไม่เข้าใจ
เขาอาจจะหัวเราะ และว่าเราเชย เรางมงาย หรืออะไรก็แล้วแต่
เราก็ต้องใจเย็น ๆ ค่อย ๆ
อธิบายให้เขาฟังว่า ไม่ใช่เชย ไม่ใช่งมงาย
แต่นี่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของชาวพุทธ เราเป็นชาวพุทธเราก็จะต้องปฏิบัติอย่างนี้
แล้วอีกหน่อยเสียงหัวเราะจะค่อย ๆ
หายไปทีละคนสองคน แล้วก็จะเปลี่ยนมาเป็นความเลื่อมใส
แม้บางคนจะยั่วเย้า แต่ถ้าเรายิ้มแย้ม และตอบไปด้วยเหตุผล
แม้ภายนอกเขาจะยั่วเย้าอย่างไร
แต่ในใจเขาเลื่อมใส แล้วเขาจะเกิดแรงบันดาลใจที่อยากจะมาศึกษาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เราก็จะได้บุญด้วยในฐานะเป็นผู้แนะและเป็นผู้นำ
“แนะ”
คือ ให้ธรรมทาน “นำ”
คือ ทำให้ดู
ได้ทั้งประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน
และเป็นทางมาแห่งบุญของเราด้วย
คุณครูไม่ใหญ่
๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๖
วันอังคารที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2565
