ทุกครั้งที่ทำบุญ
เราต้องอธิษฐาน เป็นอธิษฐานบารมีของเรา
อธิษฐานบารมี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์
พระองค์ก็ทำมาตลอดนะ จะทำบุญอะไร ท่านก็อธิษฐานเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ซึ่งเป็นภูมิที่ยิ่งใหญ่กว่าการเป็นพระเจ้าจักรพรรดิที่ปกครองทวีปทั้งสี่ รอบเขาพระสุเมรุ
อันเป็นที่ตั้งของสวรรค์
ฉะนั้นเราทำบุญอะไร
เราต้องอธิษฐาน เซทโปรแกรมภายในตัวเป็นเป้าหมายของชีวิตเอาไว้ จะทำบุญเล็ก บุญปานกลาง
บุญใหญ่จะต้องอธิษฐานจิตให้ดี
ทีนี้เราเคยได้ยินคำว่า
“ค้ากำไรเกินควร” ขอทำความเข้าใจว่า
นี่ไม่ใช่การค้า ไม่ใช่ธุรกิจแต่เป็นเรื่องจิตใจ
เราทำตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งที่เราตั้งความปรารถนาที่จะเป็น
จุลเศรษฐี มหาเศรษฐี บรมเศรษฐี
ถ้าไปเทียบกับความปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มันนิดเดียว เพราะฉะนั้นการอธิษฐานไม่ได้เป็นการค้ากำไรเกินควร
ของท่านแม้ให้อาหารกับคนที่มีศีลเพียงเล็กน้อย หรือแม้ให้กับสัตว์เดรัจฉาน พระองค์ก็ยังตั้งความปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ดังนั้นเราจะไปใช้คำว่า “ค้ากำไรเกินควร”
ให้อาหารนกแต่ตั้งความปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มันไม่ถูก
ดังนั้น
การที่เราทำบุญอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นใส่บาตร นั่งสมาธิ เราอย่าดูหมิ่นว่า
เป็นบุญเล็ก บุญน้อย ให้เราตั้งเป้าไปเลยในสิ่งที่เราปรารถนา เช่น
ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม อธิษฐานให้ครบถ้วนครอบคลุมทั้งหมด
เพราะความปรารถนาตั้งได้เฉพาะตอนเป็นกายมนุษย์หยาบเท่านั้น ซึ่งเรามีเวลาจำกัด
ดังนั้น
คำว่า “ค้ากำไรเกินควร”
ต้องไปใช้กับนักธุรกิจ
แต่มาใช้กับนักสร้างบารมี...ไม่ได้
เราไม่ได้ทำมาค้าขาย
แต่เราทำมาสร้างบารมี
๑๕ กรกฎาคม
พ.ศ. ๒๕๕๐
คุณครูไม่ใหญ่
วันอังคารที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559