มองตน...ค้นหาข้อบกพร่อง

มองตน...ค้นหาข้อบกพร่อง
หนังสือคำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 3

การที่เราค้นพบว่า
ตัวเราเองมีข้อบกพร่อง
ข้อควรปรับปรุงตรงไหน
ถือเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่
และน่าอัศจรรย์
ยิ่งกว่าการค้นพบทางวิทยาศาสตร์
แล้วจะอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นเข้าไปอีก
ถ้าค้นพบแล้ว ลด ละ เลิก
แก้ไขปรับปรุงตัวเราให้ดีขึ้น
ซึ่งผลที่ได้ก็คือ ตัวของเราดี
เราจะเป็นมนุษย์วิเศษ
มนุษย์อัศจรรย์ทีเดียว
๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๕

------------------------------

ถ้าใครคิดว่าตัวเองสูงส่ง
แล้วไปดูหมิ่นคนอื่น
ต่อไปจะไปเกิดในตระกูลต่ำ
มันจะตรงข้ามกัน
๑๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๕

------------------------------

ถ้าเราไม่อ่อนน้อมถ่อมตน
มีทิฏฐิมานะ
มักจะไปเกิดในตระกูลต่ำ
ต้องเหนื่อยยากลำบากมาก
แต่ถ้ามีความอ่อนน้อมถ่อมตัว
ทำให้ไปเกิดในตระกูลสูง
มีชีวิตที่ประณีต สะดวกสบาย
๑๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๕

------------------------------

อย่าเสียเวลา
แก้ไขคนอื่นเลย
แก้ไขตนเองดีกว่า
๒๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

------------------------------

มนุษย์เสียเวลาไปมากกับการพยายาม
แก้ไขข้อผิดพลาดของเพื่อนมนุษย์
แต่ข้อผิดพลาดของตัวเอง...ไม่ค่อยแก้ไข
ทั้งๆ ที่หากแก้ไขตัวเราเองได้แล้ว จะเป็นสุขใจ
แต่มนุษย์ไม่ค่อยชอบแก้ไขตนเอง
ชอบแก้ตัวมากกว่า
๒๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

------------------------------

หมั่นตรวจตราดูว่า...
เรายังมีสิ่งที่จะต้องปรับปรุงอะไรบ้าง
เพื่อให้ดีเพิ่มขึ้นทุกวันทุกคืน
๒๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

------------------------------

หมั่นทบทวนและสอนตัวเองเสมอว่า
“วันเวลาที่ผ่านไปจนมาถึงวันนี้...
ตัวเราเองดีขึ้น เสมอตัว หรือแย่ลงไป
จากความมุ่งมั่นตั้งใจดั้งเดิม”
๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

------------------------------

อย่ามัวแต่จับผิดผู้อื่น
ทำให้เสียเวลา
ในการสร้างความดี
๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔

------------------------------

หยุดมองคนอื่นได้แล้ว
หันมาดูตัวเอง
แก้ไขตัวเอง
๓๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖

------------------------------

ทุกคำแนะนำสั่งสอน
เปรียบเสมือนขุมทรัพย์
๘ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๖

------------------------------

เมื่อเราได้รับคำแนะนำตักเตือน
สิ่งที่เราควรทำอย่างยิ่ง
คือ กล่าวคำ “ขอบคุณ”
๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๒

------------------------------

ใครจะสอนเรา
ก็ไม่เท่ากับ
เราสอนตัวเอง
๒๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๙

------------------------------

ถ้าต่างคน
ต่างเตือนตัวเองได้
การอยู่ร่วมกัน...ก็จะผาสุก
๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

------------------------------

เวลาที่มีคนทำให้หงุดหงิดให้คิดว่า
ทุกคนเคยเกิดกันมาหลายภพหลายชาติ
เราคงเคยไปทำผิดพลาดล่วงเกินผู้อื่นมาก่อน
จึงจำเป็นต้องฝึกความอดทน อดกลั้น
เพราะยังไม่มีใครสมบูรณ์
อาจขัดหู ขัดตา ขัดใจเราบ้าง
ก็ให้อภัย...อย่าถือสา

------------------------------

ต้องรู้จักให้อภัย
ต่อผู้ที่มากระทบกระทั่งเราเสมอ
ต้องสอนตัวเองว่า
เพื่อตัวเราเอง...ไม่ใช่เพื่อใคร
อย่าพูด...ตอนโกรธ
๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

------------------------------

ถ้าสั่งสมโทสะมากๆ
แม้ไม่ได้ทำร้ายใคร
ก็จะนำไปเกิดเป็นยักษ์ได้
๒๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๘

------------------------------

“วิธีสั่งหมอง”
เวลาเราเริ่มโมโห หรือขุ่นมัว
ให้หายใจออกแรงๆ
แล้วกลั้นลมหายใจไว้
อย่าเพิ่งหายใจเข้า
แล้วเรื่องที่เราโกรธจะผ่านไป
พอมันผ่านไปแล้ว...ค่อยหายใจเข้า
อากาศสดชื่นจะเข้าไปแทน
๑๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

------------------------------

ต้องหัดเป็นคนที่มีอารมณ์ดี
อารมณ์เดียว อารมณ์สบาย
อย่าเป็นคนหงุดหงิดง่าย
ฉุนเฉียว เจ้าอารมณ์
๒๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

------------------------------

การที่เราสละอารมณ์ขุ่นมัวออกไป
ก็คือการให้ “ความสุข” กับทุกคน
๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

------------------------------

การสละอารมณ์ขุ่นมัว
ก็เพื่อ “ตัวเอง”
จะได้มีความสุข
ก่อนคนอื่น
๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

------------------------------

การให้อภัยผู้อื่น
คือ การไม่เก็บความร้อน
เอาไว้ในใจเรา
คนแรกที่จะมีความสุข
คือ “ตัวเรา” เอง
๑๓ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๙

------------------------------

“ความดีงาม” มีอยู่ในตัว
ของเพื่อนมนุษย์ทุกคนในโลก
ทุกหนทุกแห่ง
ที่ใดมีมนุษย์
ที่นั่นมีคุณงามความดี
อยู่ในใจเขาทั้งหมด
ขึ้นอยู่กับว่า...
เอามาใช้หรือไม่เท่านั้น
๙ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๗

------------------------------

ถ้ารู้จักให้อภัยตนเอง
และให้อภัยผู้อื่น
ใจก็จะเป็นสุข
๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๗

------------------------------

ปล่อยวาง ให้อภัย
อย่าเสียเวลา
มองข้อผิดพลาดของผู้อื่น
๒๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐

------------------------------

ถ้าเราไม่ถือสา
ความผิดพลาดของมนุษย์
เราก็ไม่ต้องทน
๒๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๖

------------------------------

ถ้าถือสา...ก็เป็นเรื่องเป็นราว
ไม่ถือสา...ก็เป็นลมเป็นแล้ง
๑๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗

------------------------------

อย่าเอาความกลุ้มมาขังไว้ในใจ
มันเสียเวลา
๑๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

------------------------------

อย่าถือสากัน
ให้อภัยกัน
แล้วความรักความสามัคคี
ก็จะเกิดขึ้นกับเรา
๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๔

------------------------------

อย่าไปสนใจเรื่องปลีกย่อย
และการกระทบกระทั่งเล็กๆ น้อยๆ
แต่ให้ยึดเป้าหมายเป็นหลัก
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐

------------------------------

พูดมาก...ก็มากเรื่อง
พูดน้อย...ก็น้อยเรื่อง
แต่ไม่พูดเลย...ก็ไม่รู้เรื่อง
๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

------------------------------

แม้ใครจะร้ายกับเรา
ก็ให้ทำแต่ความดีตอบแทน
เหมือนไม้แก่นจันทน์
ตอบแทนคมขวานด้วยความหอม
๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐

------------------------------

จงอย่า...แข็งกร้าว
แต่จง...แข็งแกร่ง
๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐

------------------------------

อดทนข่มใจเอาไว้
ไม่ผูกโกรธ ไม่ผูกเวร
เพราะเวรย่อมระงับ
ด้วยการไม่จองเวร
๒๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

------------------------------

ถ้าเราเข้มแข็ง
เขาจะเข้มแข็ง
ถ้าเรามีระบบระเบียบ
เขาก็จะมีระบบระเบียบ
๒๘ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙

คำไม่เล็ก(มินิ), วรรคธรรม

วันพุธที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2560

• Share

Related Posts