สงวนเวลาให้ดี
บริหารเวลาให้เป็น ช่วงไหนทำมาหากิน
ช่วงไหนบริหารขันธ์ ช่วงไหนพักผ่อน ช่วงไหนออกกำลังกาย แต่ช่วงที่จะเอาไปเสียเวลา
ไปกินเหล้าเมายา เที่ยวบาร์
เที่ยวผับ เล่นการพนัน อบายมุขอะไรต่าง ๆ
เหล่านั้น มันเสียเวลานะลูกนะ
เสียเวลาของชีวิตที่เราเกิดมาไม่ใช่เพื่อการนั้น
เพราะสิ่งเหล่านั้นมันมีแต่ความหายนะครอบงำเราอยู่ ไม่ได้มีความสุขอะไรเลย มีแต่ความเพลิน เสียเวลา
เสียเงิน เสียทอง เสียอารมณ์
เสียสุขภาพ เสียทุกสิ่งทุกอย่างเลย
คุณภาพจิตก็เสียไป
ที่สำคัญ คือ เวลา ซึ่งเงินตราซื้อไม่ได้
มันจะเสียไป เราจะต้องสงวนเวลาไว้สร้างบารมี
ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา
ให้เข้าถึงพระธรรมกาย จะได้พบความสุขที่แท้จริง
จะได้มีที่พึ่งภายใน จะได้รู้ความจริงของชีวิต
และเราจะได้ศึกษาความรู้ในพระพุทธศาสนา ในสิ่งที่เรายังไม่รู้อีกตั้งเยอะแยะ
ที่เรายังสงสัยอยู่เกี่ยวกับเรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว นรกสวรรค์มีจริงไหม ชาติที่แล้วที่ผ่านมากับชาติหน้าที่ยังมาไม่ถึง
ยังมีสิ่งที่จะต้องศึกษาอีกเยอะ จะใช้ทั้งชีวิตนี้ก็ยังศึกษากันไม่หมด
แล้วทำไมเราจะต้องเสียเวลาหมกมุ่นมัวเมากับสิ่งเหล่านั้น มันไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย
เพราะฉะนั้น ทำมาหากินทำไปเถอะ นั่นจำเป็นที่จะให้ได้ปัจจัย
๔ มาเลี้ยงชีวิต พักผ่อนนอนหลับเราก็ต้องพัก
จะได้มีเรี่ยวแรงทำมาหากิน รับประทานอาหาร
ขับถ่าย อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน
ออกกำลังกาย นี่จำเป็นสำหรับการบริหารขันธ์ นอกนั้นก็ต้องสงวนเวลาเอาไว้
เอามาทำหยุดทำนิ่ง
คุณครูไม่ใหญ่
วันจันทร์ที่ ๑๖ กันยายน
พ.ศ. ๒๕๔๕
วันพฤหัสบดีที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2560
