คุณยายท่านเป็นผู้ที่รักการสร้างบารมีมาก
เพราะท่านทราบดีว่า
ความสุขและความสำเร็จในชีวิต
ขึ้นอยู่กับกำลังบุญบารมีอย่างเดียวเท่านั้น
ถ้ามีบุญบารมีมากแล้วจะทำอะไร
ๆ ก็สำเร็จหมด เพราะฉะนั้นในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านจะขยันสร้างบุญอยู่ตลอดเวลา
ความขยันของท่านเป็นสิ่งที่หลวงพ่อและพวกเราที่ได้ทันเห็นท่าน
ได้เห็นกันจนชินตา แม้ในยามบั้นปลายชีวิตของท่าน แม้ท่านมีอายุมากแล้ว หลวงพ่อก็ยังเห็นท่านขยันเหมือนเดิม
และไม่เคยเหนื่อยหน่ายในการสร้างบารมีเลย
ทั้งที่ท่านก็ขยันสร้างบารมีไม่หยุดหย่อน
แต่ท่านก็มักจะพูดอยู่เสมอ ๆ ว่า ชาตินี้ยายกลัวจะได้บุญน้อย
ยายจึงต้องสร้างบุญติดตัวไปให้มาก ๆ เพราะถ้ามีบุญน้อยบาปก็จะได้ช่อง
แต่ถ้ามีบุญมาก มีความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจมาก ๆ เราก็จะเป็นผู้ชนะ
เรื่องบุญนี้ใครจะยอมแพ้ก็ยอมไปเถอะ
แต่ยายไม่ยอมแพ้ เพราะกว่าจะได้เกิดมาเป็นคนนั้นยาก
เกิดมาแล้วก็ต้องสร้างบุญให้สุดชีวิต เอาบุญทั้งบุญหยาบ บุญละเอียด เพราะบุญเป็นที่พึ่งได้
บุญช่วยเราได้ อย่าทิ้งบุญ เราต้องยึดเอาบุญของเราเป็นที่พึ่ง อย่างนี้เรียกว่า หาบุญได้ใช้บุญเป็น
นี่คือคำสอนของคุณยายอาจารย์ของเรา
คุณยายรักและห่วงใยลูกหลานทุกคน
แล้วก็รักในการสร้างบุญมาก ๆ ชนิดที่ว่ายากจะหาใครในโลกมาเทียบได้ ท่านเป็นต้นบุญต้นแบบให้กับพวกเราและชาวโลกได้เจริญรอยตาม
ถ้าเราก้าวเดินตามท่านชีวิต ของเราก็จะไม่มีวันผิดพลาด
ซึ่งชีวิตของผู้ที่ผิดพลาดเพราะขาดกัลยาณมิตร ถือว่าเป็นชีวิตที่อาภัพอับโชค
แต่ลูกทุกคนเป็นผู้มีบุญลาภอันประเสริฐ
ที่เกิดมาแล้วได้มาพบคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และยังได้มหาปูชนียาจารย์ของเราเป็นต้นแบบในการสร้างบารมี
ในการดำเนินชีวิต ทำให้เราได้มาพบแสงสว่าง มาพบหนทางอันประเสริฐที่จะนำเราไปสู่ที่สุดแห่งธรรมได้
๑๙ มกราคม
พ.ศ. ๒๕๔๗
คุณครูไม่ใหญ่
วันพุธที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2563
