การนึกถึงภาพองค์พระครั้งหนึ่ง จิตสำนึกของเราก็จะเปลี่ยนแปลงขึ้น สูงขึ้น บริสุทธิ์ขึ้นทุกครั้งที่เรานึกถึงพระ
แม้ยังไม่มีภาพมาให้เราเห็นได้ชัดเจน หรือเห็นแค่คุ่มๆ ค่ำๆ รัวๆ รางๆ อย่างนั้น
ใจเราก็เปลี่ยนแปลงแล้ว สูงขึ้น
ประณีตขึ้น ถูกกลั่นให้บริสุทธิ์เพิ่มขึ้น
พอเรานึกบ่อยๆ
ความบริสุทธิ์ก็เติมเข้ามาบ่อยๆ จนกระทั่งถึงขีดๆ หนึ่ง มันก็พรึบเข้าไปได้
เหมือนน้ำที่หยดทีละหยดลงในตุ่ม ยังทำให้ตุ่มเต็มได้ฉันใด ใจที่ฝึกกันทุกๆ วัน จากมืดๆ
มัวๆ คุ่มๆ ค่ำๆ นึกถึงองค์พระกลางดวงแก้วไปทีละเล็กละน้อย สักวันหนึ่งก็จะสมหวังจนได้
เหมือนพระจันทร์ ไม่ใช่จู่ๆ
มันเต็มดวง มันก็มืดก่อน แล้วก็มาแหว่ง แหว่งมาก แหว่งน้อย จนกระทั่งเต็มดวง
มันก็ค่อยๆ เติมเต็มกันไปทีละเล็ก ทีละน้อย ไม่ใช่พรวดพราดได้เลย ที่ได้เลยก็มีเหมือนกัน
แต่ว่าถือเป็นกรณียกเอาไว้ เพราะเขาได้สั่งสมบุญใหญ่มาข้ามภพข้ามชาติ มามากกว่าเรา
แล้วเขาทำอย่างสม่ำเสมอมา พอถึงเวลาบุญส่งผล เขาก็พรึบได้เลย
คุณครูไม่ใหญ่
วันอาทิตย์ที่ ๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ เวลา ๑๓.๓๐
- ๑๖.๓๐ น.
วันพุธที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564
