การอยู่รวมกันเป็นหมู่นี้ อาจจะมีการกระทบกระทั่งกันบ้าง
เพราะมันไม่สะดวกสบายเหมือนอยู่ที่บ้าน ต่างคนต่างจิตต่างใจ
มีความแตกต่างกันหลายอย่าง
เรามารวมกันเพื่อเข้ามาสู่ความเหมือน ก็อย่าให้สิ่งเหล่านี้เป็นปัญหา
ให้ต่างก็ช่วยกันประคับประคอง เป็นกัลยาณมิตรซึ่งกันและกัน เกื้อกูลกัน อย่าถือสากัน
ถ้าไม่ถือสามันก็เป็นลมเป็นแล้ง ถ้าถือสามันก็เป็นเรื่องเป็นราว
ถ้าเราขุ่นมัวกับใครสักคนหนึ่ง หรือแม้กับสิ่งแวดล้อม
มันก็จะมีผลต่อการปฏิบัติธรรม จะมีผลกระทบต่อใจหยุดใจนิ่งของเรา
เพราะฉะนั้นอะไรที่เราพออะลุ้มอล่วยกันได้ เราก็อย่าไปถือสากัน ประคับประคองกันไป
ให้เบิกบาน ยิ้มแย้ม แจ่มใส มีความสุข
คุณครูไม่ใหญ่
๒๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๓
วันศุกร์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564