การทำความบริสุทธิ์ของใจ
โดยการเจริญสมาธิภาวนา เราต้องหมั่นทำทุกวัน อย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว ไม่ว่าวันนั้นเราจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า เจ็บไข้ได้ป่วย
มีเครื่องกังวลอะไรต่าง ๆ ก็ให้นั่งหลับตาทำสมาธิไปเถอะ
มันอาจจะฟุ้งบ้าง ก็ต้องยอมให้มันฟุ้ง
จะง่วงก็ต้องยอมมันบ้าง จะเมื่อยก็เปลี่ยนอิริยาบถเอา แล้วเราก็ค่อย ๆ
ฝึกฝนอบรมใจกันไปทุกวัน
ตราบใดที่ใจเรายังไม่หยุดไม่นิ่ง เราจะไม่มีวันรู้จักความสุขที่แท้จริง
ตราบใดเรายังไม่ได้เข้าถึงดวงปฐมมรรค เราจะไม่มีวันเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว
ตราบใดที่เรายังเข้าไม่ถึงพระรัตนตรัยในตัว เราจะไม่มีวันรู้จักที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง
เมื่อเข้าถึงแล้วเราจะสลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ไปสู่อายตนนิพพานได้
ถ้าเราเข้าไปไม่ถึงเราจะไม่มีวันไปได้ เพราะฉะนั้น จุดเริ่มต้น คือ
ต้องฝึกใจให้หยุดนิ่ง ต้องให้ความสำคัญตรงนี้นอกเหนือจากภารกิจในชีวิตประจำวัน
แล้วก็ต้องให้มาก ๆ ด้วย เพราะมันเกี่ยวข้องกับตัวของเรา
เมื่อเราปรารถนาอยากจะพบความสุขความสมหวังในชีวิตที่แท้จริง
เราก็ต้องปฏิบัติธรรมฝึกใจให้หยุดนิ่ง ถ้าเราไม่ฝึกใจให้หยุดนิ่ง เราจะไม่มีวันรู้จักความสุขที่แท้จริง
เราจะแสวงหาความสุขที่แท้จริงจากทรัพย์
วัตถุภายนอก คน สัตว์ สิ่งของไม่ได้เลย จะเดินทางไกลไปเที่ยวต่างประเทศ จะดื่ม
จะดริ๊ง จะอะไรก็แล้วแต่ มันไม่เจอทั้งนั้น เพราะความสุขที่แท้จริงมันอยู่ที่หยุดกับนิ่งตรงนี้
ถ้าเรารักและปรารถนาอยากจะเจอความสุขที่แท้จริง
อยากจะสมหวังในชีวิต
ก็ต้องฝึกใจหยุดนิ่งนี่แหละ
๒๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๘
คุณครูไม่ใหญ่
วันอังคารที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2563
