เราเกิดมาสร้างบารมี
ต้องใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นประโยชน์
ต่อการสร้างบารมี
เวลาที่เกิดมาในโลกมนุษย์มีน้อย โดยเฉพาะในยุคนี้ที่มนุษย์มีอายุเฉลี่ยแค่ ๗๕ ปี ต้องถือว่าน้อยมาก และใน ๗๕ ปี เราก็ไม่ได้ใช้สร้างบารมีครบทุกวัน ทุกปี
เราลองคิดวันเวลาตั้งแต่เราเกิดมาเป็นเด็กทารกเจริญเติบโตเรื่อยมาอยู่ในวัยรุ่น วัยหนุ่มสาว วัยทำงาน วัยกลางคน และวัยชราว่า เราเริ่มมาสร้างบารมีกันตอนอายุเท่าไร และในช่วงที่เราสร้างบารมีนั้นยังถูกเจียดเวลาไปสำหรับนอนหลับพักผ่อน ๑ ใน ๓ ใช้ทำมาหากินอีก ๑ ใน ๓ และใช้ดูแลสังขาร เช่น
อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ขับถ่าย รับประทานอาหาร ออกกำลังกายอีก ๑ ใน ๓ และในระหว่างที่กำลังสร้างบารมี บางทีเราก็เผลอสร้างบาปอกุศลกรรมโดยที่เราไม่รู้ตัว เช่น วจีกรรมจะสร้างได้ง่าย โดยที่เราไม่มีความรู้ว่าเป็นกฎแห่งกรรม แต่สิ่งที่เรากระทำเอาไว้ เราต้องได้รับผลกรรมเป็นวิบากทั้งสิ้น
สรุปว่า เราเหลือเวลาสร้างบารมีกันจริง ๆ เมื่อคิดเป็นวันเป็นเดือนเป็นปีแล้วไม่นานเลย และในเวลาที่เหลือนี้ ยังต้องมาดูอีกว่า เราสร้างบารมีกันเต็มกำลังแค่ไหน
ดังนั้น เราเหลือเวลาจริง ๆ ไม่นาน
เพราะเหตุนี้หลวงพ่อจึงต้องตอกย้ำกันทุกอาทิตย์ว่า เราเกิดมาสร้างบารมี ให้ตั้งใจไว้เลยว่า ชีวิตนับจากนี้ไป นอกเหนือจากการทำมาหากินแล้ว เราจะสร้างบารมีกันอย่างเดียวจนกว่าจะหมดอายุขัย เราจะใช้สิ่งที่เรามีอยู่ทั้งกาย
วาจา ใจ
ทรัพย์สินเงินทอง พวกพ้องบริวารให้เป็นไปเพื่อการสร้างบารมีกันอย่างเต็มกำลัง ให้ช่วงสุดท้ายของชีวิตเป็นช่วงที่ขาวสะอาด บริสุทธิ์ สว่างไสว ให้เป็นบุญล้วน ๆ สร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลังเพื่อ...
จะได้เป็นกำลังสำหรับไปสู่สุคติ
จะได้เป็นกำลังสำหรับภพชาติต่อไปที่จะเกิดมาสร้างบารมีกันอีก
๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
คุณครูไม่ใหญ่
วันอังคารที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2563