หลวงปู่วัดปากน้ำ
ภาษีเจริญ พระผู้ปราบมาร ท่านเป็นบุคคลสำคัญมาก ไม่ใช่เป็นบุคคลสำคัญของโลก
แต่เป็นบุคคลสำคัญของจักรวาล ที่กล้าพูดอย่างนี้ เพราะท่านได้เคยกล่าวเอาไว้ในบทเทศน์ของท่านว่า
“ตลอดแสนโกฏิจักรวาล
อนันตจักรวาล นิพพานถอดกาย ไม่มีใครรู้เรื่องปราบมาร เรื่องพญามารเลย ผู้เทศน์ หมายถึง
องค์ท่านน่ะ ได้ไปรู้ไปเห็นแล้ว ถ้าไปไม่ถึงที่สุดจะไม่ไปแรมราตรีที่ไหน
ต้องไปถึงที่สุดให้ได้
ถ้าไม่ถึงที่สุด ก็ยังเป็นบ่าวเป็นทาสเขา
ถ้าไปถึงที่สุดแล้ว ก็จะพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสเขา มนุษย์จะมีความสุขเหมือนเทวดา
หรือเหมือนพระนิพพานทีเดียว จะมีผู้เลี้ยงผู้รักษาคอยดูแล หล่อเลี้ยงให้มีความสุข
ให้ได้ทำหยุดทำนิ่งอย่างเดียว”
ผู้ที่จะกล่าวอย่างนี้ได้
จะต้องมีญาณทัสสนะที่กว้างไกล บริสุทธิ์ ท่านพูดอย่างนี้ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ให้ใครมาเคารพกราบไหว้บูชาท่าน
แต่มีวัตถุประสงค์ให้รู้ ให้เข้าใจไปตามความเป็นจริงว่า ยังมีฉากหลังในฉากหลังที่เรายังไม่รู้อีกเยอะแยะ
มนุษย์จะได้ไม่ประมาทกัน
เพราะฉะนั้น ที่ท่านกล่าวอย่างนี้
วัตถุประสงค์เพื่อไม่ให้ทุกคนประมาท ให้หันมาสนใจเรื่องหยุดนิ่ง นี้จึงเป็นสิ่งที่สำคัญมาก
ท่านจึงมีพระคุณต่อมวลมนุษยชาติ เป็นบุคคลที่หาได้ยาก ยากเกินกว่าที่เราจะเอาอะไรมาเปรียบเทียบได้
คุณครูไม่ใหญ่
วันอาทิตย์ที่ ๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๙ (ภาคเช้า)
วันจันทร์ที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2565
