เป็นบุญลาภของโยมพ่อโยมแม่ของสามเณรที่มาบวชที่วัดพระธรรมกาย
บวชแล้วมาอยู่ปฏิบัติธรรม เพราะถ้าบวชแล้วไม่ปฏิบัติธรรม มันก็เหมือนนายนั่นนายนี่เอาผ้าเหลืองห่อแค่นั้นเอง
แต่ถ้าบวชแล้วปฏิบัติธรรมเข้าถึงพระธรรมกายในตัว เป็นการบวช ๒ ชั้น
ชั้นนอกเป็นสามเณร ครองผ้ากาสาวพัสตร์
ชั้นในเข้าถึงพระรัตนตรัย เป็นพุทธรัตนะ
ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ เห็นพระธรรมกายใสแจ่มอย่างนี้ สามเณรบวชแล้วได้บุญมาก
บวชองค์หนึ่ง
ได้บุญยิ่งกว่าบวชสามเณรธรรมดา ๕๐๐ องค์ เพราะเข้าถึงธรรมกายภายใน เป็นการบวช ๒
ชั้น ข้างนอกเป็นสามเณร ข้างในเป็นพระธรรมกาย
โยมพ่อโยมแม่ก็จะได้บุญมากกว่าปกติ มากกว่าบวชแล้วเล่น
ไม่ได้เรียน ไม่ได้ศึกษา ไม่ได้เข้าถึงธรรมกาย เพราะฉะนั้นให้ดีอกดีใจเถอะ
โยมพ่อโยมแม่ทั้งหลายที่สนับสนุนให้ลูกได้มีโอกาสมาบวช
มาศึกษาพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า มาปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงธรรมกาย
ถ้าเห็นธรรมกายชัดใสแจ่มสว่างอย่างนี้แล้วล่ะก็ ปิดประตูอบายภูมิ
มีสุขไปทุกสถาน จะแทงตลอดทุกศาสตร์ทุกชาติไปเลย คือ ศาสตร์ทุกศาสตร์ ความรู้ต่างๆ
แทงตลอดหมด ทุกศาสตร์ทุกชาติไปเลย ทั้งทางโลก ทางธรรม
สามเณรที่เข้าถึงธรรมกายเป็นทักขิไณยบุคคล
คือ มีธรรมกายปรากฏอยู่ เป็นเนื้อนาบุญ เป็นอายุของพระศาสนา
พระศาสนาจะสืบทอดต่อไปได้ หมายถึงว่า แก่นของพระศาสนา คือ พระรัตนตรัยนั้นมีผู้รู้
ผู้เห็น ผู้เข้าถึงนั้นยังมีอยู่ได้สืบทอดไป อย่างนี้เรียกว่า อายุพระศาสนาสืบต่อไป
เจริญรุ่งเรืองต่อไป
สามเณรที่บวชแล้วปฏิบัติเข้าถึงพระธรรมกาย อย่างนี้เป็นอายุพระศาสนา
ปิดประตูอบายภูมิ จะเกิดในเส้นทางของพระรัตนตรัยไปจนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
เป็นเนื้อนาบุญ เพราะว่าใจของพระธรรมกายบริสุทธิ์ มีกระแสพลังแห่งบุญมากมายมหาศาล
เพราะว่าธาตุธรรมบริสุทธิ์ ใจบริสุทธิ์
ใครก็ตามเมื่อทำบุญเลี้ยงพระ อาหารมื้อหนึ่ง
แค่มื้อเดียว กับสามเณรที่เข้าถึงพระธรรมกาย ผู้เป็นเนื้อนาบุญ จะมีบุญติดต่อไปทุกภพทุกชาติ
จะไม่อด ไม่อยาก ไม่ยาก ไม่จน มีสมบัติมากมายก่ายกองทีเดียว
กระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
โยมพ่อโยมแม่ทุกคน หมู่ญาติทั้งหลาย เป็นผู้มีบุญมากที่ให้โอกาสแก่ลูกหลานของตัวได้มาบวช
ได้มาปฏิบัติธรรม ได้เข้าถึงเป็นอายุพระศาสนา เป็นเนื้อนาบุญที่แท้จริง แม้จะบวชช่วงสั้นก็ตาม
จะมีบุญใหญ่ติดตัวไปในภพเบื้องหน้า จะมีส่วนได้บรรลุธรรม ได้เข้าถึงธรรม ถึงวิชชาธรรมกาย
มีสุขอันยิ่งใหญ่ทั้งมนุษย์และเทวโลกตลอดไป กระแสบุญก็จะติดตามตัวไปทุกภพทุกชาติกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
คุณครูไม่ใหญ่
วันอาทิตย์ที่ ๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๓๙
วันศุกร์ที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2565
