อย่ามีข้อแม้ ข้ออ้าง เงื่อนไข

พยายามเพิ่มชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง เอาไว้ให้มาก ๆ ประสบการณ์ภายในก็จะดียิ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ

อย่ามี ข้อแม้ ข้ออ้าง เงื่อนไข ทำให้เราไม่มีเวลาปฏิบัติธรรม ไม่มีเวลาหยุดนิ่ง

การมีข้อแม้ ข้ออ้าง เงื่อนไข ไม่เป็นประโยชน์กับการเข้าถึงธรรม ถ้าเราจะตั้งข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไข เราตั้งได้ตลอดเวลา มันเป็นไปด้วยอำนาจกิเลส พญามารที่เข้าไปบังคับเอาไว้ ให้เราเกิดความรู้สึกชนิดนั้น

คนเราแม้ป่วยก็ปฏิบัติธรรมได้ แม้มีภารกิจมากแค่ไหนก็สามารถแสวงหาชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางได้

หลวงพ่อได้พบคนมาหลายประเภท ตั้งแต่ป่วยเล็กน้อย ป่วยปานกลาง ป่วยจนใกล้จะตาย ตั้งแต่มีภารกิจน้อย ภารกิจปานกลาง ภารกิจมาก ได้พบมาหมดแล้ว แต่ท่านเหล่านั้นสามารถปฏิบัติธรรมได้ เพราะการปฏิบัติธรรมเป็นงานทางใจ เราสามารถทำควบคู่กันไปได้กับภารกิจประจำวัน เพราะฉะนั้นอย่าให้สิ่งเหล่านี้เป็นเงื่อนไข เป็นข้ออ้าง ที่จะทำให้เรามีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางน้อย

การมีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วกลางน้อย เท่ากับเรายืดเวลาที่จะเข้าถึงธรรมออกไปอีก เป็นเดือน เป็นหลาย ๆ เดือน เป็นปี หรือหลาย ๆ ปี

เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้อีกไม่นานเดี๋ยววันเดี๋ยวคืนเดี๋ยวก็จะหมดเวลาแล้ว ร่างกายก็เสื่อมลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมันใช้ไม่ไหว และตายไปในที่สุด ถ้าหากเรามีข้อแม้ข้ออ้างและเงื่อนไขก็จะยิ่งทำให้เรามีเวลาหยุดนิ่งน้อยลงไปเรื่อย ๆ แค่เวลาปกติที่เราไม่มีสามอย่างนั้นก็เหลือน้อยอยู่แล้ว

วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง แบ่งเป็นเวลานอนหนึ่งในสามของชีวิต เวลาบริหารขันธ์ห้า ปฏิบัติภารกิจส่วนตัว รับประทานอาหาร บริหารร่างกาย ก็หนึ่งในสามของชีวิต อีกหนึ่งในสามสำหรับการทำงาน ประกอบสัมมาอาชีวะ หาปัจจัยสี่เลี้ยงชีพ

หมายความว่า ๒๔ ชั่วโมง นั้น พักผ่อน ๘ ชั่วโมง บริหารขันธ์อีก ๘ ชั่วโมง ทำงาน ๘ ชั่วโมง ถ้าหากเราอายุ ๖๐ ปี เราหมดเวลาไปกับการนอน ๒๐ ปี รับประทานอาหาร ออกกำลังกาย ทำความสะอาดร่างกายอีก ๒๐ ปี ที่สูญเปล่า ทำงานประกอบสัมมาอาชีวะอีก ๒๐ ปี

แล้วเราจะมีเวลาไหนที่จะให้กับชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง นี่แค่เป็นเวลาปกติ เหตุการณ์ปกติ ยังไม่ได้รวมนับเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ยังมีเวลาอยู่นิดเดียวเท่านั้น

เพราะฉะนั้น เราจึงจำเป็นจะต้องแทรกเวลา หยุด นิ่ง และกลาง ในภารกิจประจำวัน ไม่ว่าเราจะประกอบภารกิจอันใดก็ตาม ให้สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ควบคู่กันไป เหมือนเรารับประทานอาหารควบคู่กับการหายใจ ทำด้วยกันไปทั้งสองอย่าง งานทางใจกับงานในชีวิตประจำวันสามารถไปด้วยกันได้ ถ้าทำได้อย่างนี้ทุกวัน อย่างสม่ำเสมอ ไม่ช้าจะเข้าถึงธรรมได้อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นต้องไม่ประมาท ใช้เวลาที่อยู่ในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่นะลูกนะ

คุณครูไม่ใหญ่

๒๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๓๕

1 Comment