ใครพอเริ่มนั่งก็เครียดแล้ว
ไม่สบาย แสดงว่าทำไม่ถูกวิธีนะ อย่าฝืนทำต่อ ต้องเลิกทำเลยนะ
แล้วก็มาหายใจสบาย ๆ ดูนั่นดูนี่ให้สบายใจ พอสบายใจแล้วค่อยเริ่มใหม่ แสดงว่ามีความตั้งใจมาก
จนกระทั่งติดเป็นนิสัย
ต้องหมั่นสอนตัวเองว่า
เราจะนั่งเอาบุญอย่างเดียว นั่งสบาย ๆ เราไม่ได้หวังผลว่า เราจะเห็นอะไร การเห็นนั้นเป็นผลพลอยได้เท่านั้นเอง
เราต้องการนั่งอย่างสบาย ๆ พอเรานึกบ่อย ๆ เข้า อาการเหล่านี้จะค่อย ๆ คลี่คลายไปเองในภายหลัง
พอเราเริ่มหลับตา อย่าไปบีบแบบคนตาหยีอย่างนั้น
ไม่เอานะ ต้องปิดเปลือกตาพอดี ๆ แล้วอย่าไปจ้องศูนย์กลางกาย
ถ้าจ้องแล้วเดี๋ยวมันดึงระบบประสาทลงมา มันจะตึง ให้นิ่ง ๆ เฉย ๆ
สบายตรงไหนก็ตรงนั้น
สมมติว่า ถ้าเรานิ่ง ๆ แล้วมันสบายข้างนอก
ข้างหน้า หรือสบายในอวกาศโล่ง ๆ ที่ไหนก็แล้วแต่ ช่างมัน ทำอย่างนี้ไปก่อนนะ
ทำอย่างนี้แล้วจะแก้ตรงนี้ได้ แล้วมันจะหายไปเลย เพราะฉะนั้น ตอนนี้อย่าเพิ่งไปกังวลตรงนี้
ปรับให้สบายก่อน เดี๋ยวมันลงของมันเองในภายหลัง
คุณครูไม่ใหญ่
๑๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖
วันเสาร์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2564
