การเกิดมาเป็นมนุษย์ในแต่ละครั้ง
มาเพื่อสร้างบารมีเท่านั้นจริง ๆ
เราลองทบทวนชีวิตที่ผ่านมา
ถ้าเราไม่ได้มาสร้างบารมี ในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ หรือในทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น เราจะเห็นว่า
ชีวิตของเราก็ไม่ต่างจากชีวิตนกชีวิตกาที่ตื่นเช้าขึ้นมาก็ไปทำมาหากิน ไปทำมาค้าขาย
กลับมาบ้านก็ใช้ชีวิตสนุกสนานเพลิดเพลินกันไปวัน ๆ หนึ่ง เพื่อที่จะคลี่คลายปัญหาหรือแรงกดดันที่เราได้รับมาในแต่ละวัน
แล้วก็จากโลกนี้ไปอย่างไม่มีสาระแก่นสาร ยิ่งถ้าไม่ได้รู้จักเรื่องบุญ
ไม่เข้าใจเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตก็มีสิทธิ์ไปสู่อบายภูมิได้
เพราะฉะนั้น ที่เราเกิดมาและได้มีบุญ
มีวาสนา ได้เกิดในร่มเงาของพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย
เราจึงเข้าใจเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต และวัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ว่า
เราเกิดมาทำพระนิพพานให้แจ้ง
แสวงบุญ สร้างบารมีไปสู่ที่สุดแห่งธรรม เราจึงใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า
คุณประโยชน์อย่างยิ่ง
วันนี้เราจึงมีชีวิตแตกต่างจากมนุษย์ทั่ว
ๆ ไปทั้งหลายอีกหลายพันล้านคนในโลก ที่เขายังไม่รู้อะไรเลย
เราจึงเป็นผู้ที่มีโชคดี มีบุญลาภเป็นอย่างยิ่ง
คุณครูไม่ใหญ่
๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๑
วันจันทร์ที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2564
