เราอยู่กันมายาวนานยิ่งกว่าญาติ
หลวงพ่อจะปลื้มทุกครั้งที่เห็นพวกเรายังบวชอยู่ด้วยกันยาว
ๆ
หลวงพ่อขอไม่มาก
ขอแค่ “อย่าสึก”
หลวงพ่อจะถนอมบุคลากรมาก
ๆ ไม่ว่าจะอยู่ในหน่วยงานไหน แม้แต่พนักงาน ถ้าหากมาอยู่สร้างบารมีด้วยกันแล้ว
ไม่อยากให้ไปไหน อยากให้จากตายดีกว่าจากเป็น
“อย่าสึก” ๒ คำ
เป็นคำอวยพรที่ประเสริฐที่สุด
สึกออกไปทำไมข้างนอก
เพราะเห็นว่าทางโลกไม่ดี เราจึงมาบวช ถ้าดีเราก็ไม่มา เพราะฉะนั้นเมื่อมาแล้วก็ให้เดินต่อไป
จนกว่าจะถึงวันแห่งชัยชนะโน้น...แค่หมดลมเท่านั้นเอง ในทุกอนุวินาทีที่เหลืออยู่นี้สร้างบารมีให้ยิ่งๆ
ขึ้นไป ทุกลมหายใจเข้าออกจนกว่าจะหมดอายุขัยในเพศสมณะ
หลวงพ่อขออนุโมทนาสาธุการลูก
ๆ ทุกรูป ที่ได้บวชและฝึกตนมาจนกระทั่งเป็นพระเถระ พระมหาเถระ
ให้ตั้งใจฝึกตนต่อไปให้ดียิ่งกว่าเดิม และให้ปลื้มทุกอนุวินาทีไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่
ทำทั้งประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ยิ่งๆ ขึ้นไป จะได้เป็นต้นบุญต้นแบบให้กับผู้ที่จะบวชเข้ามาในภายหลัง
และบวชให้ได้หลายๆ ชั้น เป็นพระทั้งข้างนอกข้างใน ข้างในก็เป็นพระแล้วเป็นพระเล่าซ้ำ
ๆ ไปเรื่อย ๆ ไม่มีที่สิ้นสุดเลย
หลวงพ่อธัมมชโย
๑๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๖
วันพุธที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2564
