การขอขมา
คือการที่บุคคลได้กระทำความผิดต่อผู้อื่นทั้งโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ดี
ไม่ว่าจะด้วยความคิด คำพูดและการกระทำก็ดี และเกิดความรู้สึกสำนึกผิด
อยากให้บุคคลนั้นอดโทษ ให้อภัยในความผิดนั้น ๆ จึงได้เกิดกุศลจิตไปขอขมา
เพื่อความบริสุทธิ์ในชีวิตที่จะต้องดำรงอยู่ต่อไป
การขอขมา
ควรทำตอนที่ผู้มีพระคุณ หรือผู้ที่เราเคยล่วงเกินยังแข็งแรงและมีสติรู้ตัวดี
ในสังคมไทยมักจะนิยมขอขมาในเวลาที่พ่อแม่
ผู้มีพระคุณ หมู่ญาติของเราใกล้จะละโลก ก็จะถือโอกาสครั้งสุดท้ายขอขมาท่านตอนนั้น
ซึ่งในตอนนั้นท่านอาจจะอยู่บนเตียงคนป่วย อาการโคม่าแล้ว การรับรู้ไม่สมบูรณ์ ตอนนั้นเราควรจะแนะนำเรื่องบุญกุศลและธรรมะ
จึงจะถูกหลักวิชชา
คุณครูไม่ใหญ่
วันอังคารที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2564
