ให้มีความมั่นใจว่า
สักวันหนึ่งเราต้องเข้าถึงธรรมอย่างแน่นอน ขอแค่มีความเพียรและทำให้ถูกวิธี
เพราะสิ่งนี้มีอยู่แล้วในตัวของเรา แล้วทำอย่างสบาย ๆ ไปเถิด
รักษาอารมณ์ดี
อารมณ์สบาย อารมณ์แจ่มใส ให้ใจเป็นกุศลตลอดวัน ตลอดคืน ตลอดเวลา สิ่งนี้จะช่วยให้เราเข้าถึงจุดนั้นได้เร็วเข้า
ฝึกเป็นผู้ให้
ทำความรู้สึกว่า เราเป็นผู้ให้ ถ้าเมื่อไร มีความรู้สึกว่า เราเป็นผู้ให้ได้และเป็นผู้ให้จริง
ๆ ตลอด ๒๔ น. อย่างนั้น ไม่กี่วัน เดี๋ยวเข้าถึงได้
เราสามารถให้อะไรได้บ้าง
ให้ความรัก
ให้ความปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ต่อทุกคนด้วยใจจริง
ให้รอยยิ้มกับทุก
ๆ คน
ให้อภัยกับคนที่ล่วงเกินเรา จนกระทั่งใจเราสบาย
ให้วิทยาทาน
ให้ความรู้ ให้คำแนะนำ
ให้ความช่วยเหลือ
ให้กำลังกาย กำลังใจ
จนกระทั่งให้อาหาร
ให้ข้าว ให้น้ำ ให้วัตถุทานต่างๆ
จนกระทั่งก้าวไปถึงให้ความปลอดภัยในชีวิตทุกชีวิต
ให้เขามีสิทธิ์เลือกการตายด้วยตัวเขาเองได้ ก็คือ ศีลข้อที่ ๑ นั่นเอง
ให้ความปลอดภัยในทรัพย์สิน
หรือให้ศีล ข้อที่ ๒
ให้ความปลอดภัยในครอบครัวเขา
คือ ศีลข้อที่ ๓
ให้ความจริง
(ศีลข้อ ๔)
ให้ความมีสติ
(ศีลข้อ ๕)
ผึกเป็นผู้ให้อย่างนี้ไปเรื่อย
ๆ เลย
และให้โอกาสตัวเราเองปฏิบัติธรรมให้สม่ำเสมอ
ถ้าทุกคนฝึกเป็นผู้ให้ไปเรื่อย
ๆ ให้ทุกวันๆ ใจจะใส ใจจะสบาย เดี๋ยวจะเข้าถึงธรรมได้อย่างง่าย ๆ
เวลาสวดมนต์ทำวัตรเช้า
ทำวัตรเย็น เราท่องให้คล่องปากขึ้นใจ แล้วสวดออกมาจากตรงกลางบ่อย ๆ เดี๋ยวเราจะเห็นแสงสว่าง จะเห็นดวงธรรม จะเห็นกายภายใน
เดี๋ยวจะเห็นองค์พระ เห็นไปเองเลย
เพราะฉะนั้น
อย่ากังวล กลัวว่าจะไม่ได้ ถ้าเรากลัว เราก็จะเผลอไปเร่ง อย่ากลัวว่าเราจะเห็นช้า
ไม่ทันใจ ไม่ทันใช้ ไม่ทันเพื่อน ไม่ต้องคิดเรื่องนี้เลย ทำอย่างสบาย ๆ ใจเย็น ๆ
เดี๋ยวจะต้องถึงอย่างแน่นอน เราทำอย่างนี้แล้วอาการตึงเกินไปก็ตามหย่อนเกินไปก็ตามจะไม่เกิดขึ้นเลย
สบาย ๆ
อาทิตย์ที่
๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๑
คุณครูไม่ใหญ่
ปฏิบัติธรรมของผู้นำบุญ
ดอยสุเทพ จ.เชียงใหม่
วันพุธที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2563