ผู้นำบุญ : ลูกมีปัญหาเรื่องหนักเกินไป กับเบาเกินไปครับ
เมื่อเช้ารู้สึกว่านั่งเพลิน ๆ ได้ตลอด มีแสงสว่างกระจาย ๆ ในท้อง
แต่การก้าวหน้าค่อนข้างช้า แล้วก็มีดวงนิดหน่อย แต่ระยะเวลาสั้น ๆ บางทีก็รู้สึกหนัก
เกิดอาการตึงครับ
คุณครูไม่ใหญ่ :
อย่ากังวลกับการเห็นภาพมากเกินไป
พอเราอยากเห็น อยากให้ชัดขึ้น อยากให้ใจสงบ พอความอยากเหล่านี้เกิดขึ้น
ความตั้งใจก็จะตามมา แล้วจะไปบีบ ไปเค้น อย่าไปกังวลเรื่องนี้นะ
แสงสว่าง
ดวงธรรม กายภายใน หรือองค์พระก็ดี มีอยู่แล้วในตัวของเรา ยังไงเราต้องได้เห็นแน่ แต่ว่ามันเป็นของละเอียดเท่านั้นเอง
หน้าที่ของเราคือ ทำใจของเราให้ละเอียดเท่ากับของที่มีอยู่
วิธีทำใจให้หยุดให้นิ่งสบาย
ๆ จะใช้วิธีกำหนดนิมิตก็ได้ หรือวางใจเฉย ๆ ก็ได้ ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย
ๆ ใจเย็น ๆ รักษาอารมณ์ให้ต่อเนื่อง จะมีจุด ๆ หนึ่งที่ใจมันหยุดกึ๊ก
หยุดแล้วจึงเห็น ถ้าไม่หยุดไม่เห็นหรอก จะไปเค้นเท่าไรก็ไม่เห็น ใจต้องหยุด ต้องนิ่ง ถ้าคิดอย่างที่คุณครูไม่ใหญ่ว่าอย่างนี้
อาการตึงเกินไป หย่อนเกินไปจะไม่เกิดขึ้นเลย
คุณครูไม่ใหญ่
อาทิตย์ที่ ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๑
ผู้ฟัง : ผู้นำบุญ
สถานที่ : ดอยสุเทพ จ.เชียงใหม่
วันเสาร์ที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2563
