พระ : ความฟุ้งลดน้อยลงครับ
แต่ช่วงท้าย ๆ รู้สึกปวดหัวเข่ามาก เกือบจะนั่งไม่ติด
คุณครูไม่ใหญ่ :
ท่านก็ปรับยุทธวิธีสิ ปวดเราก็เปลี่ยนแปลงท่านั่ง
แต่ใจเราก็อยู่ข้างใน เราขยับแต่ข้างนอก
เห็นเด็ก ๆ ไหม เวลานั่ง เดี๋ยวก็เหยียดแข้งเหยียดขา
หลับตา แต่ใจอยู่ข้างใน ถามหนู ๆ ทำไมขยับขา เมื่อยครับ เอ้า ขยับขาอย่างนี้ ข้างในไม่เคลื่อนที่หรือ
ไม่ครับ ข้างในมันก็นิ่งอยู่ข้างใน มันคนละเรื่องกัน คือตาเราก็ดูเข้าไปข้างใน ใจชัดสว่างอย่างนั้น
ขาเราขยับไป เหมือนเราเดินไปข้างหน้า ตาดูด้วย ปากพูด หูฟัง ทำไปพร้อม ๆ กันได้ ไม่เป็นอุปสรรคนะ
ใจท่านอยู่ตรงกลาง ขาท่านก็เปลี่ยนท่าไปได้ ทำอย่างนี้นะ
คำตอบคุณครูไม่ใหญ่
วันพุธที่ ๑๘ มีนาคม
พ.ศ. ๒๕๓๕
ผู้ฟัง : พระภิกษุ อุบาสก อุบาสิกา
สถานที่ : ดอยสุเทพ
จ.เชียงใหม่
วันอังคารที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2563
