วันวิสาขบูชา #บวชอุทิศชีวิต

วิสาขบูชาเป็นวันสำคัญในทางพระพุทธศาสนา วันประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทาง UN เขายกย่องให้เป็นวันสำคัญในทางพระพุทธศาสนาของโลกเลยนะ แต่ว่าชาวพุทธยังไม่ได้ให้ความสำคัญกับวันนี้อย่างเต็มที่

จริง ๆ แล้ววันวิสาขบูชา จะต้องเป็นวันที่ชาวพุทธจะต้องตื่นตัวกันให้มาก ๆ มากกว่าปัจจุบัน จะต้องให้ความสำคัญกับตรงนี้จัดพิธีกรรม ซึ่งตามปกติส่วนมากมักจะแค่เวียนเทียนประทักษิณกัน ที่จริง วันวิสาขบูชา เป็นวันพระใหญ่ เป็นวันสำคัญ ที่เราจะต้องไปบำเพ็ญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ และควรจะเป็นวันที่ประกาศตนเป็นพุทธมามกะด้วยว่า เป็นชาวพุทธ ในวันสำคัญของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เพราะการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นได้ยาก ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย เป็นเรื่องที่ใหญ่มาก จะต้องสั่งสมบุญบารมีกันมาอย่างยาวนาน อย่างน้อยก็ ๒๐ อสงไขยแสนมหากัป ซึ่งระยะเวลายาวนานมาก กว่าความปรารถนานี้จะสมหวังได้ ต้องสละทั้งทรัพย์ อวัยวะ ชีวิต บุตร ภรรยา ทุกอย่างสารพัด แล้วก็ต้องบำเพ็ญบารมี ๓๐ ทัศ ให้บริบูรณ์ ทั้งทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา อุเบกขาบารมีที่เราได้ยิน ได้ฟังกันบ่อย ๆ นั่นแหละ

ท่านก็ต้องสั่งสมกันมาทุกชาติ ทุกชาติ บารมี ๑๐ ทัศ ๓๐ ทัศ ทุกชาติเลย ทั้งระดับธรรมดา ระดับกลาง แล้วก็ระดับอุกฤษฏ์ ถึงชีวิตนั่นแหละ ได้รับพุทธพยากรณ์มาตามลำดับจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ก่อน ๆ นั่น จึงจะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้

วิสาขบูชานี้ ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพานตรงกัน จึงเป็นวันที่สำคัญยิ่งของชาวพุทธต้องตื่นตัวกัน ชาวพุทธไหนไม่ตื่นตัว ก็อย่างน้อยชาวพุทธ นักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทั่วโลกต้องตื่นตัวกัน ให้เป็นวันที่สำคัญมาก ๆ ทีเดียว

โดยเฉพาะที่วัดพระธรรมกาย นอกเหนือจากเราจะบำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ประการ เจริญพุทธานุสติระลึกนึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ยังมีการบวชอุทิศชีวิตให้แก่พระศาสนา

สามเณร ๑๔ รูป ใน ๑๗ รูปก็ได้ถึงวาระที่จะต้องครบบวชแล้ว ได้ตั้งใจที่จะบวชอุทิศชีวิต หมายความว่าจะบวชกันจนตายกันในผ้าเหลือง เพื่อบำเพ็ญประโยชน์ตน แล้วก็ประโยชน์ผู้อื่นให้สมบูรณ์ขึ้น บวชโดยมีวัตถุประสงค์ที่จะทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ จะศึกษาทั้งปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ จะเทศนาสั่งสอนญาติโยม แล้วก็จะศึกษาวิชชาธรรมกาย  นี่ก็คือเป้าหมายหลัก ๆ ของสามเณรที่จะบวช ซึ่งก็ฝึกตนที่จะเตรียมรับภารกิจอันยิ่งใหญ่ในทางพระพุทธศาสนาตั้งแต่ยังเยาว์วัย

ทุกรูปที่บวชนี้ ไม่ใช่ว่าเป็นผู้ที่ด้อยโอกาส หรือไม่มีโอกาสที่จะไปศึกษาเล่าเรียนในทางโลก ทุกรูปมีความพร้อมที่จะไปศึกษาเล่าเรียนในทางโลกได้ทั้งสิ้น แต่ว่าสมัครใจที่จะศึกษาความรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นสุดยอดแห่งความรู้ทั้งหลาย เพราะว่ายิ่งรู้ ยิ่งบริสุทธิ์ ยิ่งมีความสุขเพิ่มขึ้น แล้วก็สลัดตนพ้นจากกองทุกข์ได้ ทั้งจะทำประโยชน์ให้ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นแก่มวลมนุษยชาติ จึงเลือกที่จะเดินอยู่ในเส้นทางของสมณะ ฝึกตนเป็นสามเณรตั้งแต่ยังเยาว์วัย

การฝึกตน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  เณรก็คือเด็ก  แต่ว่าเป็นเด็กที่ใฝ่ดี มีความตั้งใจดี เป็นเด็กที่เป็นเทือกเถาเหล่าก่อของสมณะ จิตใจของเด็กทั่ว ๆ ไปในโลกนี้ก็ต้องการซุกซน เที่ยวเตร่ สนุกสนานเพลิดเพลินไปกับสิ่งไร้สาระตามที่เด็ก ๆ เยาวชนทั้งหลายทั่วโลกเขานิยมทำกัน แต่นี่ไม่ กลับให้เวลาทั้งหมดกับการศึกษาพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

มีทั้งกิจวัตรและกิจกรรมที่จะหล่อหลอมความเป็นสมณะ เป็นเทือกเขาเหล่าก่อของสมณะ ซึ่งเด็กทั่วไปยากที่จะกระทำได้ ต้องมีมโนปณิธานอย่างแน่วแน่ที่จะเป็นพระแท้ จะสืบทอดอายุพระศาสนา จะเป็นเนื้อนาบุญ ถึงจะทำอย่างนี้ได้ เพราะว่าถ้าอยู่ที่วัด สามเณรจะไม่ว่างเว้นต่อการสร้างบารมีเลย ทั้งกิจวัตร กิจกรรมก็หนาแน่น แม้แต่การจะท่องบ่นบาลี ก็ยังต้องเดินท่องกันไปอย่างนั้น เพราะว่ามันจะมีเวลาในช่วงที่ ที่เป็นตัวของตัวเองนั่นแหละ ปลอดจากกิจวัตร กิจกรรมก็ช่วงจะเดินไปฉัน จะไปสรงน้ำอย่างนี้เป็นต้น

แต่ทุกรูปก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่า เครียด มีแต่ความสุข สนุกสนาน คือ งานอะไรก็แล้วแต่ถ้าเรารู้ประโยชน์แล้วมีเป้าหมายที่ชัดเจนก็จะมีความสุขแล้วก็สนุกสนานกับการที่จะฝึกตนเพื่อไปสู่ในเส้นทางนั้น

สามเณรทั้ง ๑๔ รูปที่จะบวชในวันอาทิตย์ที่ ๒๒ พฤษภาคม ในวันวิสาขบูชานี้ ก็ได้เตรียมเนื้อ เตรียมตัวพร้อมที่จะเข้าสู่เพศของสมณะ โดยเฉพาะช่วงใกล้วันที่ ๒๒ พฤษภาคม นี้ก็ได้ใช้เวลาช่วงสั้น ๆ ปลีกตัวไปบำเพ็ญสมณธรรม ต่างก็ตั้งใจทำความเพียรกันอย่างเต็มที่ ก็มีประสบการณ์ภายใน ที่พร้อมที่จะเป็นเนื้อนาบุญ และเป็นอายุพระศาสนา แล้วก็เป็นการบวชที่จะเป็นประวัติศาสตร์ชีวิตอันงดงามของชีวิตสามเณรทีเดียว ซึ่งจะเป็นบุญใหญ่กับสามเณร กับโยมพ่อ โยมแม่ หมู่ญาติ แล้วก็ผู้ที่จะไปร่วมบุญกันในวันนั้น

การบวชอุทิศให้กับพระศาสนา ไม่ใช่ว่าเกิดขึ้นได้ง่าย เกิดขึ้นได้ยาก เพราะที่ผ่านมา เราจะเห็นว่า บางคนก็ตั้งเป้าหมายสึกเอาไว้เลย ก่อนที่จะบวชด้วยซ้ำไป ๕ วัน ๗ วัน เดือนหนึ่ง เตรียมตัวสึกแล้ว ยังไม่ทันได้บวชเลย ในสมัยพุทธกาล ผู้ที่บวชมีวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนพ้นจากกองทุกข์ เป็นเป้าหมายหลักเลย มักจะไม่สึกกันนะ บวชมุ่งแสวงหามรรคผลนิพพานเลย ที่สึกก็มีบ้าง แต่เปอร์เซ็นต์น้อยมาก แม้แต่พวกแสบ ๆ ในสมัยพุทธกาลก็ยังไม่สึกยังบวชได้ยาว แต่ตอนหลังก็เป็นพระดี

การที่ได้มีสามเณร ๑๗ รูป บวช ๑๔ ช่วงนี้ อุทิศชีวิตให้กับพระศาสนา สิ่งที่เราควรจะมาเอาบุญกัน แล้วก็นอกเหนือจากจะมาเป็นกำลังใจให้กับท่าน ซึ่งท่านก็มีเหลือเฟืออยู่แล้วแต่ก็ควรจะมาร่วมงานกันนะจ๊ะ มากันให้เยอะ ๆ

คุณครูไม่ใหญ่

๑๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ (บ่าย)

 

บวชอุทิศชีวิต, วันวิสาขบูชา, วันสำคัญ

วันจันทร์ที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2565

• Share

Related Posts