ป่วยอย่างสง่างาม

            ข้อแนะนำสำหรับผู้ป่วยซึ่งมาหาหลวงพ่อ  ก่อนที่จะเข้ามาในห้องนี้  

คำแนะนำก็คือ

เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา  โรคที่เราจะเลือกเจ็บนั้น มันเลือกไม่ได้  ก็แล้วแต่วิบากกรรมที่เราทำเอาไว้ในอดีต  มันเป็นระเบิดเวลาที่ตั้งไว้ในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ของเรา  ทุกคนก็จะต้องเจอระเบิดเวลาอย่างนี้แหละ  ไม่วันใดก็วันหนึ่ง  ไม่ว่าจะเป็นชนชั้นไหนก็ตาม ชั้นสูง ชั้นกลาง ชั้นล่าง เป็นหมด

เพราะฉะนั้น ทำใจให้เป็นปกติว่า  มันเป็นเรื่องธรรมดาของสังขาร  กายมนุษย์ไม่เหมือนกายทิพย์  ไม่เหมือนกายของชาวสวรรค์  นั่นเขาไม่มีเจ็บ  ไม่มีป่วย  เขามีแต่ตายอย่างเดียว  ถ้าตายก็ตายเลย เมื่อเป็นมนุษย์ เราก็ต้องเจอสภาพอย่างนี้ นึกอย่างนี้ก่อนนะลูกนะ

แล้วนึกต่อไปอีกว่า  เราเป็นนักสร้างบารมี  เป็นลูกพระพุทธเจ้า  เราต้ององอาจให้สมกับเป็นลูกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ไม่ต้องไปหวาดหวั่นในโรคภัยไข้เจ็บ  ไม่ต้องไปหวาดหวั่นในมรณภัย  ถ้ามันจะเกิดขึ้น  เพราะเราได้สั่งสมบุญกันมาอย่างดีแล้ว  ทั้งทาน  ทั้งศีล  ทั้งภาวนา  บางครั้งก็มาก บางครั้งก็น้อย แต่ก็ทำเรื่อยมา  แตกต่างจากชาวโลกทั้งหลาย

วันเวลาที่ผ่านมานี้  เราดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท  หากพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ ท่านก็จะต้องสรรเสริญในการกระทำของเราที่ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท ถูกต้องตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าตามพุทธโอวาท

เพราะฉะนั้น องอาจเถอะนะลูกนะ ปล่อยไปเลย  นึกถึงบุญ  นึกถึงองค์พระ  ถ้านึกองค์พระยังไม่ได้  นึกถึงคุณยาย  มหาปูชนียาจารย์ของเรา  หรือนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ  จะนึกยังไง  นึกตลอดก็ได้   หรือจะสลับการนึกก็ได้  เป็นทางมาแห่งบุญทั้งสิ้น

เมื่อเราไปพบแพทย์ พยาบาล  เราก็ปล่อยให้ร่างกายนี้เป็นหน้าที่ของหมอ ของพยาบาล  ซึ่งเขาจะมีความรู้ ความสามารถดี  ที่จะดูแลสังขารร่างกายของเราตามหลักวิชาของเขา  

หน้าที่ของเรา คือ รักษาใจให้ผ่องใส  ให้อยู่ในบุญ นึกถึงบุญที่ทำมาตั้งเยอะ เลี้ยงพระทีเป็นแสนองค์บ้าง เป็นหมื่นบ้าง ทำบุญสารพัด  กฐิน ผ้าป่า สร้างมหาธรรมกายเจดีย์  สภาธรรมกายสากล  มหาวิหารพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ คุณยาย แล้วยังช่วยเหลือเกื้อกูลกับงานพระศาสนา ยังได้ไปทำหน้าที่ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร ให้ใจวนเวียนอยู่อย่างนี้นะลูกนะ

ให้เป็นคนป่วยที่สง่างาม องอาจ  สมกับเป็นนักสร้างบารมี  เป็นทหารกองทัพธรรม ลูกพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  แล้วหลังจากนั้นไม่ต้องไปกังวลอะไรเลย  ทำใจสบาย ๆ  

ถ้าหากทำได้อย่างนี้  เทวดาจะลงรักษา ทั้งภุมมเทวา รุกขเทวา  อากาศเทวา ชาวสวรรค์ผ่านมาเขาก็ลงดูแลรักษา 

คุณยายของเราก็ดี พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำก็ดี ก็จะลงปกปักษ์รักษา ท่านจะชื่นชมคนที่มีขันติธรรม  มีความอดทน  อดกลั้น  มีดวงปัญญา เข้าใจความจริงของชีวิตว่า มันก็ต้องเป็นอย่างนี้ มันก็เป็นอย่างนี้ ไม่ใช่เข้าใจเพียงชีวิตจริง แต่เข้าใจยิ่งกว่านั้น คือ ความเป็นจริงของชีวิต  ต้องมีเกิด มีแก่ มีเจ็บ  เป็นธรรมดา

เพราะฉะนั้น เอาใจหยุดอย่างนี้นะลูกนะ มาพบหลวงพ่อแล้ว ได้ยินได้ฟังคำแนะนำแล้ว ปล่อยไปเลย หยุดอยู่ในกลางองค์พระใส ๆ หรือทำความรู้สึกว่า มีพระอยู่ในกลางตัวเรา  หรือเราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับองค์พระ  หรือองค์พระครอบตัวเรา เราอยู่ในองค์พระ  องค์พระอยู่ในตัวเรา นึกไปอย่างนี้นะลูกนะ ทำความรู้สึกไปก่อน จากรู้สึกมันก็จะเปลี่ยนไปเป็นรู้แจ้งเองในภายหลัง   คืนนี้ทดลองทำอย่างนี้นะ ต่างคนต่างนั่งกันไปเงียบ ๆ นะจ๊ะ

คุณครูไม่ใหญ่

๒๐  มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕ (บ่าย)

 

เจ็บป่วย

วันศุกร์ที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2565

• Share

Related Posts