อย่าประมาทในการปฏิบัติธรรม

อย่าประมาทในการปฏิบัติธรรม
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ ๔

การปฏิบัติธรรม
ทำแทนกันไม่ได้
เราต้องทำเอง
๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

-----------------------------

อยากมีชีวิตอยู่
ต้องหายใจเอง
อยากเข้าถึงธรรม
ก็ต้องทำเอง
๑๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

ต้องปฏิบัติธรรมเท่านั้นจึงจะเข้าถึงธรรม
จะทำทานด้วยภูเขาทองกี่ลูกก็ตาม
ถ้าไม่ปฏิบัติธรรมก็ไม่เข้าถึงธรรม
จะรักษาศีลมากแค่ไหนก็ตาม
ถ้าไม่ปฏิบัติธรรมก็ไม่เข้าถึงธรรม
ต้องปฏิบัติธรรมอย่างเดียว...จึงจะเข้าถึงธรรม
๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

แม้มีบารมีมาก
ถ้าไม่ปฏิบัติธรรม
ก็ไม่เข้าถึงธรรม
๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

ความปรารถนา
ที่จะเข้าถึงธรรมกายนั้นมีทุกคน
แต่ความตั้งใจปฏิบัติให้เข้าถึงนั้นมีน้อย
เราต้องเอาชนะความเกียจคร้าน
หรือความตั้งใจชั่วคราวนี้ให้ได้
ในไม่ช้าก็จะสมหวังอย่างแน่นอน
๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๑

-----------------------------

อย่าขาดการปฏิบัติธรรม
แม้แต่เพียงวันเดียว
๒๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

อย่ามีข้อแม้
ข้ออ้าง เงื่อนไข
ในการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง
๒๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

ฝึกใจให้หยุดนิ่งทุกวัน
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด
เราจะไม่สูญเสียความสงบสุขของใจ
๑๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๙

-----------------------------

อย่าไปคอยความพร้อม
แล้วจึงค่อยทำสมาธิ
ความพร้อมในโลกมนุษย์นี้หาได้ยาก
ทำทุกสิ่งไปพร้อมๆ กัน
อย่าไปคอยให้ทุกสิ่งพร้อม
๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

-----------------------------

อย่าไปคอยความพร้อม
แล้วจึงค่อยทำสมาธิ
ความพร้อมอยู่ที่เรา
ลงมือทำอย่างต่อเนื่อง
เท่านั้นเอง
๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

-----------------------------

อย่าให้ความเกียจคร้าน
ประมาท ชะล่าใจ
ในการทำมาหากิน ความเจ็บไข้ได้ป่วย
ความเหนื่อย ความเพลีย
อย่าเอาเรื่องต่างๆ เหล่านี้
มาเป็นข้ออ้างขัดขวางการปฏิบัติธรรม
เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว
๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

แม้แต่พระบรมโพธิสัตว์...
เจ้าชายสิทธัตถะ
พระองค์มีความพร้อมมากกว่าเราในทุกด้าน
พระองค์ยังทรงสละทุกสิ่ง
เพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีกว่าสิ่งที่พระองค์มี
๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

-----------------------------

ถ้าหากเราจะรอคอย...
ให้ชีวิตมีความพร้อมก่อน
จึงจะปฏิบัติธรรม
บางทีความตาย
ก็มาพรากเราไปเสียก่อน
๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๘

-----------------------------

เราสามารถเลื่อนเวลา
ของการปฏิบัติธรรมออกไปได้
แต่เราไม่สามารถผัดผ่อนเวลา
กับพญามัจจุราชได้
๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

เราไม่ควรเอาชีวิตของเราไปเสี่ยง
รอเข้าถึงธรรม...ในวันสุดท้ายของชีวิต
๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

สงวนเวลาอันมีค่าเอาไว้
ทำหยุดทำนิ่งให้มากที่สุด
๒๓ พฤษภคม พ.ศ. ๒๕๓๕

-----------------------------

ใช้วันเวลาให้คุ้มค่า
ให้ใจของเราผูกพัน
อยู่กับการปฏิบัติธรรม
๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

อย่าประมาท
ให้ตั้งใจนั่งธรรมะ
ให้ละเอียดขึ้นไปเรื่อยๆ
วันเวลามันผ่านไปเร็ว
อะไรที่จะประเสริฐกว่าธรรมะ
ไม่มีอีกแล้ว
๒๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

ยังแข็งแรงกันอยู่...
ให้รีบชิงช่วง
ลุยนั่งธรรมะกันให้เต็มที่
เพราะถ้าอายุมากแล้ว
จะนั่งกันได้ไม่เต็มที่
๓๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

เราต้องรีบลุยนั่งธรรมะ
ในช่วงที่ยังแข็งแรง
ต้องคอยกระตุ้นจิตสำนึกซึ่งกันและกัน
เพราะนี่เป็นวัตถุประสงค์หลักของชีวิต
๒๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

ถ้าไม่ตั้งใจนั่งธรรมะ
ก็ไม่รู้ว่า...จะเกิดมาทำไม

-----------------------------

เราจะอาศัยกายมนุษย์นี้
เพียงชั่วคราว
ให้รีบชิงช่วงความแข็งแรง
และสดชื่นของร่างกาย
ก่อนที่จะถูกช่วงชิงไป
ด้วยการหมั่นฝึกฝนอบรมจิตใจให้หยุดนิ่ง
ให้ทำอย่างจริงจัง
๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

วันคืนที่ล่วงไปๆ
เรากำลังทำอะไรอยู่
เราใช้วันเวลาที่ผ่านไปอย่างคุ้มค่าหรือไม่
ใจของเราละเอียด สะอาด บริสุทธิ์
หยุดนิ่งกันได้มากน้อยเพียงใด
๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

ต้องนั่งธรรมะกันให้เยอะๆ
ใจจะได้ละเอียด
หน้าที่ที่รับผิดชอบก็ต้องทำไป
ธรรมะก็ต้องนั่ง...ทำควบคู่กัน
ใช้วันเวลาให้คุ้มค่า
ถามตัวเองบ่อยๆ ว่า...
เรามีที่พึ่งภายในแล้วหรือยัง
๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

หวงแหนศูนย์กลางกายไว้ให้ดี
เหมือนเราหวงแหน
ลมหายใจเข้าออกอย่างนั้น
๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๓

-----------------------------

เราต้องครอบครอง
ศูนย์กลางกาย
ของเราเองให้ได้
เราจะชนะเขา
ก็ตรงยึดกลางได้นี่แหละ
๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ
รัตนะ ๓ ประการนี้
ให้ติดอยู่ในใจตลอดเวลา
ให้เป็นที่พึ่งในยามว้าเหว่ ยามเหงา
ยามเศร้า ซึม เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม
๒๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙

-----------------------------

ต้องหมั่นฝึกฝนอบรมใจ
จะต้องหยุดใจให้ได้
หยุดไม่ได้...อันตราย
๖ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

หมั่นฝึกฝนอบรมใจของเราให้หยุดนิ่ง
ให้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวให้ได้
อย่างน้อยก็ให้ได้ดวงธรรมใสๆ
ติดอยู่กลางกายตลอดเวลา
ก็พอจะเป็นเครื่องอุ่นใจว่า
ชีวิตของเราจะปลอดภัย
ในปรโลก ในสังสารวัฏ
๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

อดีตที่ผิดพลาดให้ดีดทิ้งไป
ลืมไปให้หมด
ปัจจุบันก็หมั่นฝึกฝนอบรมใจ
สั่งสมบุญบารมี
ทั้งทาน ศีล ภาวนา ให้ยิ่งๆ ขึ้นไป
๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

ต้องรักษาความละเอียดของใจเอาไว้
และเมื่อใจเราละเอียดแล้ว
...ก็อย่าไปทำให้หยาบ
เพราะในชีวิตประจำวัน
มีเรื่องที่จะทำให้ใจหยาบเยอะ
จิตเราจะหยาบก็เพราะมีเรื่องหยาบเข้ามากระทบ
จิตเราจึงซึมซับเรื่องหยาบเข้ามา
ความจริงการทำให้จิตหยาบ
ไม่ยาก..แป๊บเดียวก็หยาบ
แต่ทำให้จิตละเอียดสิ...ยาก
กว่าจะตำๆ ใจให้ละเอียดได้ ไม่ใช่ง่าย
เพราะฉะนั้นต้องหวงแหนความละเอียดเอาไว้
๑๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๖

-----------------------------

ถ้าเราทำเสียงดังไปรบกวนสมาธิของเขา?
จะทำให้ทุกชาติที่เกิดมา
?เวลาปฏิบัติธรรมจะบรรลุธรรมได้ยาก
เวลานั่งธรรมะกำลังจะดีๆ
ก็จะมีอุปสรรคเกิดขึ้น
ทำให้เราต้องเลิกละความเพียร
อวัยวะที่เกี่ยวกับการฟังเสียงของเรา
จะใช้ไม่ค่อยได้ดี อย่างน้อยก็ ๕๐๐ ชาติ
๓๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

ปฏิบัติธรรม
ให้พบพระธรรมกายให้ได้
ชีวิตถึงจะปลอดภัย
และมีชัยชนะ
๒๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

คำไม่เล็ก(มินิ), วรรคธรรม, สมาธิ

วันพฤหัสบดีที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2560

• Share

Related Posts