หยุด นิ่ง เฉย

หยุด นิ่ง เฉย
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 5  (ศิลปะแห่งสมาธิ)

ใจคนอื่นเป็นอย่างไร
ไม่ต้องสนใจ
ให้สำรวจใจตนเอง
ให้เอาใจหยุดใจนิ่ง
ที่ศูนย์กลางกายของตัวเราเอง
๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๒๒

-----------------------------

ความมืดจะสลายไป
เมื่อใจหยุดนิ่ง
๓๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

-----------------------------

ทำอย่างไรจึงจะประคองใจ
ให้หยุดนิ่งได้นานๆ
มีวิธีเดียว คือ “จงประคอง”
แล้วก็ทำบ่อยๆ ทำตลอดเวลา
ตรงจุดที่ได้ แต่ถ้าหากมันหลุดไป
ก็ช่างมัน ไม่ต้องไปเสียดาย เสียใจ
หลุดไปเราก็เฉยๆ เริ่มต้นใหม่
แต่ต้องสังเกตให้ดีว่า
ทำอย่างไรถึงมาได้จุดที่เบาสบาย
แล้วมันโล่ง โปร่ง เบา
ตรงนี้ต้องสังเกตนะ
สังเกตแล้วจำตรงนี้ให้ได้
๑๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

ที่ขยันแต่ยังทำไม่ได้
เพราะยังทำไม่ถูกวิธี
ซึ่งหลักมีอยู่ว่า
ต้องหยุดนิ่งอย่างสบาย
ไม่ตึงเกินไป ไม่หย่อนเกินไป
เหมือนเราเอาด้ายสนเข็ม
หนักไปก็ไม่ได้ เบาไปก็ไม่ดี มันต้องพอดีๆ
๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

ไม่ว่าประสบการณ์อะไรเกิดขึ้น
๑. อย่าสงสัย
๒. ไม่ต้องไปสังเกตอะไร
ทำเฉยๆ ดูไปเฉยๆ
เหมือนผู้ที่เจนโลก
ดูด้วยใจเป็นปกติ ไม่คิดอะไร
ไม่ยินดียินร้าย ต้องทำอย่างนี้นะ
๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

หยุด นิ่ง เฉยๆ
๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

วิธีที่ดีที่สุด
ทำเฉยๆ หยุดนิ่งเฉยๆ
แล้วมันก็เป็นไปเอง
อย่างเป็นธรรมชาติ
ค่อยๆ ปล่อยลงไป
เบาๆ สบายๆ
๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

วิธีการเข้าถึง
พระธรรมกายภายใน
สูตรสำเร็จ คือ
ต้องโล่ง โปร่ง เบา สบาย
หยุด นิ่ง เฉย เบาๆ
เดี๋ยวมันก็เลื่อนลงไปเอง
๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

ยิ่งหยุด ยิ่งเร็ว
อย่าลืมคำนี้
นี่หลักของการปฏิบัติภายใน
๒๐ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

ถ้าหยุดเอง มาเอง
เห็นเอง ชัดแจ๋ว
วิเศษที่สุด
นี่คือหยุดสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์
๑๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๗

-----------------------------

การที่องค์พระ หรือดวงธรรม
ผุดเกิดขึ้นมาแล้วนั้นเป็นเครื่องวัดว่า
ใจเริ่มหยุดเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว
สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ความสุขเต็มที่
เราก็ดูต่อไปเรื่อยๆ อย่างสบายๆ
เดี๋ยวภาพนั้นก็จะดึงไปสู่
จุดแห่งการหยุดนิ่ง
ที่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์
แล้วก็เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ เลย
๑๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๗

-----------------------------

หยุดกับนิ่งไปเรื่อยๆ
ประคองไปเฉยๆ
พอถูกส่วน
เดี๋ยวมันเป็นไปเองเลย
๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๕

-----------------------------

วิธีเร่งที่ถูกต้อง
ให้ถึงที่หมายได้รวดเร็ว
คือ “หยุดนิ่ง”
อย่างเดียวเท่านั้น
๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๕

-----------------------------

วิธีเข้าถึงความสุขที่แท้จริง
มันไม่ได้ยากอย่างที่คิด
ทำจิตให้ “หยุดนิ่ง” แค่นั้น
๒๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

-----------------------------

ถ้าวันไหนเรานั่งดี
เห็นความสว่าง เห็นดวงใสๆ
ก็อย่าลิงโลดใจจนเกินไป
ให้ทำใจเป็นปกติ
อย่าคิดว่า...
วันนี้จะต้องนั่งให้ดีกว่าเมื่อวาน
๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

การที่เราดูเฉยๆ
ใจของเราไม่ได้ใช้ความคิด
ความคิดจะไม่เข้ามาแทรก
ถ้าหากเราสงสัย
เหมือนเรายืนอยู่ปากทางสองแพร่ง
ใจมันไม่เป็นหนึ่ง ไม่เป็นเอกัคคตา
๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

“เฉย” คือ
เฉยในทุกประสบการณ์ภายในที่เกิดขึ้น
๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

เห็น...แต่มัน...ไม่ชัด
มีให้ดูแค่ไหน
ให้เราดูแค่นั้น
๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๕

-----------------------------

ทำเฉยๆ เบาๆ
เดี๋ยวมันก็สบายเอง
๑๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๗

-----------------------------

ดูเฉยๆ
คือ
การเร่งที่ถูกต้อง
๒๐ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

“ถูกส่วน” ไม่ใช่เราไปทำให้ถูกส่วนนะ
เรามีหน้าที่ประคองใจอย่างเดียว
การถูกส่วนเป็นเรื่องของภายใน
ที่เขาจะปรับไปเอง
และกำหนดไม่ได้ด้วยว่าใช้เวลาเท่าไร
กี่ชั่วโมงถึงจะถูกส่วน
เรามีหน้าที่ประคองอย่างเดียว
ปรับพอดีๆ พอถึงจังหวะหนึ่ง
ถูกส่วนของมันเอง ปึ้ก นิ่งเลย
อยู่ที่การประคองใจ
๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๕

-----------------------------

การ “ถูกส่วน”
เราจะไปบังคับให้ถูกส่วนไม่ได้
มันจะเป็นของมันเอง
เมื่อเรามีสติ มีความสบาย
แล้วก็สม่ำเสมอ พอถูกส่วน
มันก็จะหล่นวูบไปเลย
เหมือนตกจากที่สูง
๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

เราบังคับให้เคลื่อนเข้าไปไม่ได้
แต่จะเคลื่อนไปเอง
เมื่อใจหยุดนิ่งได้สนิท
สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์
๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๙

-----------------------------

การเข้ากลางของกลาง
ต้องเข้าไปเอง
ไม่ใช่ไปดันให้เข้า
ดันให้เข้า ผิดวิธีนะลูกนะ
๑๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

ถ้าดันแล้ว มันจะเด้ง
จิตจะหยาบ จะเหนื่อย
จะหงุดหงิด จะฮึดฮัด
ต้องนิ่งๆ
๑๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

เมื่อมันยังไม่เข้ากลาง
ก็ช่างมัน วางเฉยๆ
พอถูกส่วนเท่านั้นแหละ
มันจะเข้ากลางของกลางไปเอง
๑๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

พอมันเคลื่อนเข้าไป
เราก็ปล่อยใจไปเรื่อยๆ
ไม่ต้องไปลุ้น
ไม่ต้องไปเอาใจช่วย
นิ่งเฉยๆ
๑๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

ยิ่งหยุด ยิ่งนิ่ง
มันจะดิ่งเข้ากลางไปเรื่อยๆ
ยิ่งดิ่งเท่าไรก็จะยิ่งเห็น
ชัด ใส สว่าง เจิดจ้าขึ้นมา
ทำอย่างนี้นะลูกนะ
๑๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

-----------------------------

พอเข้าไปสู่ภายใน
ใจจะขยายไปรอบตัว รอบทิศ
แล้วเราจะค้นพบว่า
จริงๆ แล้วร่างกายของเรา
แค่เป็นทางผ่านของใจเท่านั้นเอง
เข้าสู่ศูนย์กลางกายก็ออกไป
กายก็หายไปเลย
๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

ถ้าจิตละเอียด
มันจะต้อง...
ขยายไปเรื่อยๆ
ออกไปเรื่อยๆ
กว้างไปเรื่อยๆ
๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖

-----------------------------

ไม่หยุด...ไม่ลง
หยุดกับนิ่งอย่างเดียวถึงจะลงไปได้
ถ้าใจหยุด มันจะเป็นไปเอง
ถ้าไม่หยุด เอาช้างกี่เชือกมาฉุดก็ไม่ลง
แต่ถ้าหยุด เอาช้างกี่เชือกมาฉุด
ไม่ให้ลง...มันก็ลง
ประคองใจให้หยุดนิ่ง
ต้องฝึกตรงนี้ให้ได้
๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๕

คำไม่เล็ก(มินิ), วรรคธรรม, สมาธิ

วันอังคารที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2560

• Share

Related Posts