นึกนิมิตและคำภาวนา

นึกนิมิตและคำภาวนา
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 5 (ศิลปะแห่งสมาธิ)

การปฏิบัติธรรมในแต่ละวันไม่เหมือนกัน
บางวันอยากภาวนา
บางวันไม่อยากภาวนา
บางวันอยากนึกนิมิต
บางวันไม่อยากนึกนิมิต
ให้อนุเคราะห์คล้อยตามความรู้สึกนึกคิด
ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาตินั้นไป

----------------------------------

“คำภาวนา”
มีวัตถุประสงค์เพื่อ
ให้ดึงใจกลับมาสู่
ที่ตั้งดั้งเดิมภายในตัว
มาอยู่กับเนื้อกับตัว

๑๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

----------------------------------

ถ้าหากเรามีความรู้สึกว่า
ไม่ภาวนาแล้วสบายใจกว่า
เราก็ไม่ต้องภาวนา
วางใจเบาๆ หยุดเบาๆ
นิ่งเบาๆ สบายๆ

๒๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

จะภาวนาก็ได้
จะไม่ภาวนา...ก็ไม่เป็นไร
ถ้าเรามั่นใจว่า
เราไม่ต้องภาวนาก็ไม่ฟุ้ง
ไม่ไปคิดเรื่องอื่น ใจตั้งมั่นได้
เราก็ไม่ต้องภาวนา แล้วแต่เรา
เพราะแต่ละคนไม่เหมือนกัน

๓๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

----------------------------------

ถ้าจะ “ภาวนา”
ก็ต้องให้เป็นเสียงที่ละเอียดอ่อน
ค่อยๆ ดังออกมาจากกลางท้อง
เหมือนมาจากแหล่งแห่งความบริสุทธิ์
แห่งอานุภาพที่ไม่มีประมาณ
แหล่งแห่งปัญญา
แหล่งแห่งมหากรุณา
พรั่งพรูออกมาจากตรงนั้น

๓๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

----------------------------------

ภาวนาไปเรื่อยๆ กี่ครั้งก็ได้
จนกว่าอยากจะอยู่เฉยๆ
หยุดกับนิ่งอย่างเดียว
ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วเราก็
ไม่ต้องหวนกลับมาภาวนาใหม่นะ

๓๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

----------------------------------

การภาวนา “สัมมาอะระหัง”
ต้องให้เสียงดังออกมาจากศูนย์กลางกาย
ต้องภาวนาอย่างสบายๆ
อย่าไปตั้งใจมาก

๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๕

----------------------------------

ภาวนาไปเรื่อยๆ
พอภาวนาไปถึงจุดๆ หนึ่งแล้ว
คำภาวนาหายไป
เมื่อไรคำภาวนาหายไป แล้วใจไม่ฟุ้ง
ก็ไม่ต้องกลับมาภาวนาใหม่
ให้ทำใจนิ่งเฉยๆ อย่างเดียว
เดี๋ยวใจมันก็หยุดนิ่งข้างใน

๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๕

----------------------------------

ถ้าเรานึกเป็นภาพ
จะเป็นภาพดวงแก้ว องค์พระ
มหาปูชนียาจารย์
หรือสิ่งที่เราคุ้นเคยก็ได้
แต่ต้องเป็นภาพที่นำมา
ซึ่งความบริสุทธิ์ ความสูงส่งของใจ
ยกเว้นภาพที่นำมา
ซึ่งความกำหนัดยินดีในกาม
ในความขัดเคืองใจ ขุ่นมัว
ผูกพยาบาท หรือความคิดเบียดเบียน
ต่อสรรพสัตว์และเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย

๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

จะนึกเป็นภาพก็ได้
จะทำความรู้สึกว่ามีภาพก็ได้
หรือจะวางใจเฉยๆ ก็ได้
ได้ทุกรูปแบบ

๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

เราตรึก เรานึกถึง “ดวง”
ก็สามารถเห็น “องค์พระ” ได้
เรานึกถึง “องค์พระ”
ก็สามารถเห็น “ดวง” ได้
เพราะในดวงก็มีองค์พระ
ในองค์พระก็มีดวงใสๆ

๓๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

----------------------------------

จะนึกคำว่า “พระ” ก็ได้ แม้ไม่เห็นพระ
จะนึกคำว่า “ดวง” ก็ได้ แม้ไม่เห็นดวง
หรือจะนึกคำว่า “บุญ” ก็ได้ แม้ไม่เห็นอะไร

๑๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

นึกบ่อยๆ...ก็นึกได้
นึกได้บ่อยๆ...ก็เห็นได้
เห็นได้บ่อยๆ...ก็เข้าถึงได้
เข้าถึงได้บ่อยๆ...ก็ศึกษาได้
มันมีขั้นตอนอย่างนี้
เขาทำกันได้เยอะแยะ
เราเป็นคนเช่นเดียวกับเขา
ถ้ามีความเพียรไม่น้อยหน้าเขา
เราก็ต้องทำได้

๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

----------------------------------

นึกอย่างง่ายๆ
ก็จะได้อย่างง่ายๆ

๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๒

----------------------------------

“การนึกนิมิต”
ดวงใสๆ หรือองค์พระใสๆ
หรือวัสดุอะไรที่เราคุ้นเคยก็ตาม
นั่นคือหลักของใจ
“คำภาวนา”
เหมือนเชือกที่จะประคองใจเอาไว้
ให้มาอยู่กับหลัก

๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

ใหม่ๆ มันก็แวบไปคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้
เราก็นึกถึงดวงใสๆ องค์พระใสๆ
หรืออะไรก็ได้ที่ใสๆ
แล้วก็ภาวนา “สัมมาอะระหัง” เรื่อยไป
จะกี่สิบ กี่ร้อย กี่พัน กี่หมื่น กี่แสนครั้งก็ได้
มันก็จะมีสักครั้งหนึ่งที่ใจมันหยุดนิ่ง

๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

“ตรึก”
คือ การนึกถึงภาพดวงแก้วใสๆ
พระแก้วใสๆ อย่างสบายๆ
คล้ายๆ กับเรานึกถึงสิ่งที่เราคุ้นเคย

๒๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

ตรึกไว้เรื่อยๆ
นั่งตรึก ยืนตรึก เดินตรึก นอนตรึก
วิ่ง exercise ออกกำลังกายก็ตรึกไปด้วย
ใหม่ๆ มันก็นึกไม่ออก
ก็ทำความรู้สึกว่ามีอยู่ภายใน
พอต่อๆ ไปก็ค่อยๆ นึกได้รัวๆ รางๆ
ทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ช้าใจก็จะถูกส่วนไปเอง

๒๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

หยาบให้ตรึก
ละเอียดให้แตะ

๒๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

หยาบให้ “ตรึก”
เพราะว่าเราต้องต่อสู้กับ นิวรณ์ ๕
คือ ความฟุ้ง ความง่วง ความเคลิ้ม
ความลังเลสงสัย เหล่านี้เป็นต้น
ดังนั้น เราต้องมีหลักของใจ เอาไว้เป็นที่ผูกใจ
เหมือนม้าพยศ มีเชือกผูกเอาไว้กับหลัก

๒๒ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

ส่วนใครที่ทำได้แล้ว
เห็นดวง เห็นกาย เห็นองค์พระ
ก็ “แตะ” ใจเบาๆ แตะไปเรื่อยๆ
ใช้ระบบสัมผัส แตะดวงใสๆ
แตะกายภายในใสๆ
แตะองค์พระใสๆ
เดี๋ยวท่านก็จะดูดวูบเข้าไปข้างใน

๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

----------------------------------

ถ้าเราจะไปใช้ “แตะ”
ตอนอารมณ์ยังหยาบอยู่ มันไม่ได้
เหมือนเอามีดปอกผลไม้มาผ่าฟืน
จะผ่าฟืนต้องใช้มีดอีโต้
ต้องเอาความหยาบไล่เลี่ยกัน
เพราะฉะนั้น
ถ้าหยาบให้ตรึก ละเอียดให้แตะ
พอละเอียดแล้ว เราไม่ต้องไปตรึก
แค่ใช้ใจแตะเบาๆ มันก็จะวื้ดเข้าไปเลย
เดี๋ยวก็ชัด เดี๋ยวก็ใส เดี๋ยวก็สว่างขึ้นมาเอง

๒๒ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕

คำไม่เล็ก(มินิ), นึกนิมิต คำภาวนา, วรรคธรรม, สมาธิ

วันเสาร์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2560

• Share

Related Posts