บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่ง 2
คำไม่เล็กของคุณครูไม่ใหญ่มินิ 1
เวลาเราเหลืออยู่ไม่มาก
...ในบั้นปลายชีวิตนี้
อย่าให้มีสิ่งอื่นมาตัดรอน
เอาแต่ “บุญ” ล้วนๆ
๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
เบิกบาน ปลื้มปีติ ในทุกๆ บุญ
ที่เราได้กระทำผ่านมา
ว่าเราได้ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า
ของการเกิดมาเป็นมนุษย์
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗
ยิ่งเราปลื้มปีติใจมากเท่าใด
บุญยิ่งทับทวีมากเท่านั้น
ยิ่งบุญทับทวีมากเท่าใด
ความสุขและความสำเร็จในชีวิต
ก็ยิ่งมาถึงเราได้เร็วมากเท่านั้น
๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๐
ทำบุญ ยิ่งปลื้ม ยิ่งรวย
๓๐ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๗
ทำบุญแล้ว ไม่ปลื้ม ก็ขาดทุน
๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖
ทำบุญแล้วอย่าเสียดาย...ให้ปลื้ม
ทำครั้งเดียวต้องปลื้มล้านครั้งจึงจะถูกต้อง
ทำบุญครั้งเดียว ปลื้มไปล้านครั้ง
ทำสองครั้ง
ก็ปลื้มไปหลายๆ ล้านครั้ง
ทำนับครั้งไม่ถ้วน
ก็ต้องปลื้มกันนับครั้งไม่ถ้วน
นั่นแหละจะเป็นทางมาแห่งบุญ
๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
เราจำเป็นต้องสั่งสมบุญทุกๆ วัน
อย่างน้อยก็ให้พอๆ กัน
กับการใช้บุญเก่าทุกวัน
๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๗
ต้องหมั่นนึกถึงบุญบ่อยๆ
บุญของเราจะได้เพิ่มขึ้น
อย่าเข้าใจผิดคิดว่า
ทำกันครั้งนั้นแล้ว
ก็เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว
๒๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕
“บุญ” ไม่เหมือนกับการรับประทานอาหาร
เพราะทำครั้งหนึ่งนึกได้นับครั้งไม่ถ้วน
นึกทุกครั้งบุญก็เพิ่มเติม
ขยับขยายเพิ่มขึ้นทุกครั้ง
๒๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕
ทานอาหารแล้วกลับมานึกใหม่วันหลัง
มันไม่...อิ่มท้อง
แต่นึกถึงบุญในภายหลังแล้ว
มัน...อิ่มใจ
๒๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕
การนึกถึงบุญบ่อยๆ
จะทำให้ใจเรามีปีติ
มีความสุข
มีความเบิกบาน
๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐
ชาติไหนไม่ประมาท
ไม่ตระหนี่
สั่งสมบุญกุศลเอาไว้
ชาติถัดมา...ชีวิตก็สูงส่ง
๒๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๗
อย่าประมาทชะล่าใจว่า
เราทำบุญมาเยอะแล้ว
ขอพักก่อน
เพราะบาปเขาจะได้ช่อง
๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
วันหนึ่งคืนหนึ่งที่ผ่านไป
อย่าประมาท
เราต้องสร้างบุญกัน
ให้เต็มที่ทุกๆ วัน
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗
สั่งสมบุญเอาไว้เยอะๆ
เอาว่า...เราจะตายแบบไหนก็ช่าง
พอถึงเวลานั้น
ก็เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ให้ดี
ตอนนั้น...ไม่มีใครช่วยเราได้
ถ้าจะละโลก...
เราจะได้เกาะบุญ เกาะความดี
ที่เราได้สั่งสมไว้...ไปสู่สุคติภพ
๒๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
ทุกวันนี้เราใช้บุญเก่าอยู่นะ
และนับวันก็จะหมดไปเรื่อย ๆ
๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
บุญต้องทำบ่อยๆ
ต้องทำให้ได้ตลอดเวลา
เพราะเราใช้บุญเก่าตลอดเวลาเช่นกัน
๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖
บุญต้องทำบ่อยๆ ทำซ้ำๆ
อย่าเบื่อหน่ายการทำบุญ
ถ้าหากคิดด้วยตัวเองได้ก็จะยิ่งดี
แต่ถ้าเจอกัลยาณมิตรมาบอกบุญ
ก็อย่าไปขัดเคืองใจ หรือขุ่นมัวเขา
ทำบ่อยๆ ...อย่าเสียดาย
ทรัพย์เขามีเอาไว้ให้ใช้
...ใช้กิน ใช้สร้างบารมี
ทำจนกว่าบุญจะหนาแน่น
บาปอกุศลไม่ได้ช่อง
๒๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖
ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ เป็นเทวดา
ก็ต้องอาศัยบุญ
แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ก็อาศัยบุญบารมี
จึงทำให้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้
๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๔
ถ้าดวงบุญโต ก็แปลว่า เราทำบุญมามาก
ความสุขความสำเร็จของชีวิตก็มีมาก
ถ้าดวงบุญในตัวมีปานกลาง
แสดงว่า เราทำบุญมาปานกลาง
ความสุขและความสำเร็จในชีวิตก็มีปานกลาง
ถ้าดวงบุญในตัวเล็ก ก็แปลว่า
เราทำบุญมาน้อย
ความสุขและความสำเร็จก็มีเพียงเล็กน้อย
๑๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๐
สมบัติจะอยู่กับเราได้ ต่อเมื่อเรามีบุญ
ถ้าหมดบุญ...สมบัติก็เปลี่ยนมือไป
๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๘
เราจะมีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ
ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ก็ขึ้นอยู่กับบุญ
ถ้าทำมาก...ก็มีมาก
ทำปานกลาง...ก็มีปานกลาง
ทำน้อย...ก็มีน้อย
ถ้าไม่ทำ...ก็ไม่มี
๑๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๘
ยามใดที่เรามีบุญ กระแสบุญจะส่งผล
เราก็จะรวมสมบัติให้มาเป็นของเราได้
แต่ยามใดบุญน้อย กระแสบุญก็อ่อนกำลังลง
สมบัติแม้มีอยู่...ก็สูญสลายไป
๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๘
บุญทำให้เราถึงพร้อมด้วย
รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ
มีเหตุการณ์ดี สมองแจ่มใส ความคิดอ่านดี
คาดการณ์อะไรต่างๆ ได้ดี
และถูกต้องเสียด้วย
๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๖
อย่าท้อใจ อย่าน้อยใจ
หรือเคืองแค้นในโชคชะตา
สร้างบุญเรื่อยไป
เจอวิบากกรรม เราก็อดทนเอา
บุญเราก็ทำให้สม่ำเสมอ
ปฏิบัติธรรมไป ทำใจให้ใสๆ
แล้วอธิษฐานจิตไปเรื่อยๆ
แล้วเราก็จะได้พ้นวิบากกรรม
๒๒ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖
อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด
แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการ
ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา
อย่างเต็มที่ไปจนตลอดชีวิต
ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย
และอธิษฐานจิต...ไปดุสิตบุรี
วงบุญพิเศษทุกๆ วัน อย่าให้ขาดเลย
ก็จะพ้นจากอบายได้
๒ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๗
เมื่อบุญบารมีถึง ก็จะชนะได้
๑๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐
ความดีของเราเท่านั้น
ที่จะเป็นปุ๋ยอย่างดีของใจ
ทำให้จิตใจเบิกบาน
เมื่อระลึกนึกถึงความดี
กระแสธารแห่งบุญก็จะไหลผ่านใจ
ขจัดสิ่งที่เป็นมลทินในใจ
ความเศร้า ซึม เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม
อะไรต่างๆ ก็จะหมดสิ้นไป
วันศุกร์ที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2560
